Ekran dotykowy: Różnice pomiędzy wersjami

Ostatnia z tych technik (oporowa, opornościowa, rezystancyjna) stosowana jest powszechnie w palmtopach i [[Nawigacja satelitarna|nawigacjach GPS]]. Zwykły [[wyświetlacz ciekłokrystaliczny]] spajany jest z częścią dotykową, która składa się z dwóch przezroczystych elektrod (przepuszczających ponad 85% światła) wykonanych zazwyczaj przez naparowanie w próżni cienkiej warstypominającegowarstwy metalu na podkład szklany (elektroda wewnętrzna) i folię poliestrową (zewnętrzna). Elektrody te utrzymywane są bez kontaktu przez izolacyjną warstwę separatora, przypominającego delikatną siatkę. Nacisk na folię zewnętrzną (czyli dotknięcie ekranu) powoduje lokalne zetknięcie się elektrod, co rejestruje dekoder palmtopa. Technika ta pozwala otrzymywać ekrany o rozdzielczości nawet 300 [[dpi]] (w zwykłych palmtopach stosowana jest rozdzielczość 75–150 dpi).

Ekran pojemnościowy działa dzięki zjawisku zmiany pola elektrostatycznego. Pozwala to na bardzo precyzyjną obsługę oraz delikatne muśnięcia po ekranie. Podstawową wadą tych ekranów jest fakt, iż reagują tylko na materiały, w których występuje zjawisko przeprzepływu elektronów (przewodzą prąd elektryczny). Obecnie rozwiązanie to, szeroko stosowane w smartfonach i tabletach, wypiera technikę oporową, mimo większych kosztów produkcji.