Stanisław Bobiński: Różnice pomiędzy wersjami

Od [[1905]] r. w [[Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy|Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy]]. W [[1918]] był komisarzem [[Rewolucyjny Czerwony Pułk Warszawski|Rewolucyjnego Czerwonego Pułku Warszawy]] i komisarzem [[Zachodnia Dywizja Strzelców|Zachodniej Dywizji Strzelców]]. Od [[1918]] do [[1919]] był członkiem Rewolucyjnej Rady 16 Armii na Białorusi. Przewodniczący KC Związku Zawodowego Robotników Rolnych Litwy i Białorusi. W [[1920]] członek [[Tymczasowy Komitet Rewolucyjny Polski|Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski]] ds. rolnictwa. Uczestnik III Kongresu Kominternu w czerwcu–lipcu [[1921]]. W latach [[1922]]–[[1924]] profesor filozofii marksistowskiej i rektor Uralskiego Uniwersytetu im. A. M. Gorkiego w [[Jekaterynburg]]u, od [[1925]] członek Biura Polskiego przy [[Komitet Centralny Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego|Komitecie Centralnym]] [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|WKP (b)]] (w latach [[1918]]–[[1920]] sekretarz Biura). W latach [[1926]]–[[1928]] był zatrudniony jako pracownik naukowy Akademii Komunistycznej w Moskwie. Od [[1925]] do [[1927]] był kierownikiem szkoły partyjnej w Kraskowie pod Moskwą. Działacz [[Komunistyczna Partia Polski|KPP]], m.in. w [[1921]] i [[1925]]–[[1926]] był członkiem przedstawicielstwa KC KPP w Komitecie Wykonawczym (KW) [[Międzynarodówka Komunistyczna|Kominternu]]. Brał udział w III Zjeździe KPP w styczniu–lutym [[1925]] pod Moskwą i IV Konferencji KPP w listopadzie–grudniu [[1925]] w Moskwie.

 

 

Zrehabilitowany przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR 29 września 1955.