Wojna brytyjsko-bhutańska: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Wojna infobox}}
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 32:
Brytyjczycy zdecydowali się na walkę. Zebrano oddziały z rejonu Assamu, Bengalu oraz z [[Cooch Behar]], i podzielono na dwie grupy: wschodnią generała Dunsforda oraz zachodnią gen. Malkestera. 12 listopada 1864 oficjalnie wypowiedziano wojnę, a siły brytyjskie w czterech kolumnach rozpoczęły marsz na Bhutan. Docelowo miano opanować miasta: [[Deothang|Devangiri]], [[Gelekpʽu (miasto)|Bishenshing]], [[Phuntsholing]] oraz [[Samce (miasto)|Chumurchi]].
 
[[10 grudnia]] Wielka Brytania anektowała Duar. W odpowiedzi na to [[Szabdrung]] (wielki [[lama]]) Bhutanu Jigme Chogyal oskarżył w odezwie z [[16 grudnia]] Brytyjczyków o sprowokowanie wojny i wezwał naród do obrony państwa. Państwo jednak nie posiadało regularnej armii, a jedyną siłasiłą zbrojną byli w praktyce strażnicy dzongów. Tymczasem wojska brytyjskie opanowały wyznaczone cele i wycofały się do Indii, pozostawiając tylko niewielkie garnizony. W tej sytuacji, w końcu stycznia 1865 Bhutańczycy rozpoczęli kontruderzenie. Pomiędzy [[25 stycznia|25]] a [[27 stycznia]] odzyskano kontrolę nad przejściami zachodnimi a [[29 stycznia]] w niespodziewanym ataku wyzwolono Devangiri. Była to szczególnie bolesna porażka, ponieważ regularne wojsko brytyjskie zostało pokonane przez oddziały uzbrojone w broń białą oraz w łuki.
 
Wielki sukces odniosły też siły – 5 tys. ludzi – dowodzone przez [[penlop]]a [[Trongsa (dystrykt)|Trongsa]], które pokonały dwa brytyjskie oddziały (łącznie 12 tys. ludzi) pod Chumurchi, zdobywając przy tym sześć armat.