[[File:Ľubomír Párička gra na dudach.webm|thumb|Ľubomír Párička gra na dudach, Czechy]]
[[Philip Tagg]] opracował trójkąt aksjomatyczny, na którego wierzchołkach znajdują się trzy rodzaje muzyki: muzyka ludowa (''folk music''), [[muzyka poważna]] (''art music''), i [[muzyka rozrywkowa]] (''popular music''). Muzyka ludowa w tym podziale ma z rozrywkową wspólny tylko brak rozbudowanej teorii, w tym [[estetyka|estetyki]], a z muzyką poważną brak masowej dystrybucji. Cechy typowe wyłącznie dla muzyki ludowej to: wykonywanie przede wszystkim przez amatorów, główny sposób utrwalania i dystrybucji – przekaz ustny, (a nie [[notacja muzyczna]] czy nagrania), typ społeczności, z którą jest związana – nomadyczno-ziemiański (a nie ziemiańsko-przemysłowy czy przemysłowy), sposób finansowania we współczesnym świecie – pozagospodarczy (a nie publiczny czy wolnorynkowy) oraz głównie anonimowe autorstwo<ref>{{Cytuj pismo | autor = Philip Tagg | tytuł = Analysing popular music: theory, method and practice | czasopismo = Popular Music | wydawca = Cambridge University Press | wolumin = 2 | strony = 37-67 | język = en | data = 1982 |url=http://www.tagg.org/articles/pm2anal.html| doi = 10.1017/S0261143000001227}}</ref>.
[[Fryderyk Chopin]] często umieszczał w swoich kompozycjach zasłyszane na ulicy melodie, tak czyniło też wielu innych kompozytorów.
