Genzeryk: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Znacznik: Anulowanie edycji |
drobne uzupełn. |
||
Linia 41:
Był nieślubnym synem [[Godigisel]]a i niewolnicy. W 428 roku, po śmierci przyrodniego brata [[Gunderyk]]a, został królem Wandalów<ref>J. Strzelczyk, ''Wandalowie i ich afrykańskie państwo'', Warszawa 1992, s. 97.</ref>.
Genzeryk był władcą Wandalów, a dokładnie odłamu plemienia, który - w wyniku wędrówki ludów spowodowanej najazdem [[Hunowie|Hunów]] - osiedlił się na terenach dzisiejszej [[Hiszpania|Hiszpanii]] ([[Andaluzja]]). W 429 wraz ze swoim ludem (liczącym ok. 80 tys. osób) przeprawił się przez [[Cieśnina Gibraltarska|Cieśninę Gibraltarską]], przepędził Rzymian z [[Ceuta|Ceuty]] i stopniowo podbijał kolejne ziemie, w pozostającej pod [[Cesarstwo Rzymskie|rzymskim]] panowaniem [[Afryka Północna|Afryce Północnej]]. Pierwszym odnotowanym działaniem Wandalów w Afryce było [[Oblężenie Hippony przez Wandalów|oblężenie]] [[Annaba|Hippony]], rozpoczęte w maju lub czerwcu 430. Zakończyło się w sierpniu lub wrześniu 431, kiedy to Wandalowie odstąpili od oblężenia (wcześniej rozbili w polu rzymskie wojska komesa [[Bonifacjusz]]a), jednak wkrótce wkroczyli do opuszczonego przez mieszkańców miasta. Genzerykowi nie udało się natomiast zdobyć Cyrty ani [[Kartagina|Kartaginy]]. Na podbitych terenach Genzeryk stworzył nowe państwo germańskie i rozbudowywał flotę - Wandalowie żyli z łupów i [[Pirat|piractwa]], które zagrażało całemu basenowi [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]].
Pod koniec 431 lub na początku 432 cesarz rzymski zdecydował się na wysłanie do Afryki korpusu ekspedycyjnego pod wodzą patrycjusza [[Flawiusz Ardaburiusz Aspar|Flaviusza Ardabura Aspara]], który jednak został pokonany, podobnie jak posiłki pod wodzą Bonifacjusza. 11 lutego 435<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= Praca zbiorowa|imię= |autor link= |inni= |tytuł= Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Wędrówka ludów - Merowingowie|wydanie= |tom= 15|wydawca= Polskie Media Amer.Com|miejsce= Poznań|data= |rok= 2006|isbn= 83-7425-025-9|strony= 44}}</ref> w Hipponie doszło do zawarcia układu pokojowego między cesarstwem, reprezentowanym przez Trigetiusa, a Genzerykiem i jego ludem. Wandalowie uznali się i zostali uznani za sprzymierzeńców ([[foederati]]) Rzymu i jako tacy otrzymywali od cesarstwa tereny, na których mieli przebywać i gospodarować. Jak twierdził [[Prokopiusz z Cezarei]], Genzeryk zrezygnował w danym momencie z kontynuowania podboju i zgodził się na płacenie cesarzowi corocznego trybutu oraz wydał mu syna [[Huneryk]]a jako zakładnika (którego zresztą cesarz wkrótce łaskawie zwolnił na znak "wielkiej przyjaźni").
| |||