[[Plik:Adolf Kantor, bokser - fotografia portretowa.jpg|thumb|Adolf Kantor w roku 1934]]
=== Początek kariery ===
W lutym 1930 roku po zaledwie parotygodniowym treningu pod okiem [[Wiktor Junosza-Dąbrowski|Wiktora Junoszy-Dąbrowskiego]] i olimpijczyka [[Kazimierz Laskowski (sportowiec)|Kazimierza Laskowskiego]] wziął udział w „Pierwszym Kroku Bokserskim”. Wygrał finał zdobywając tytuł mistrza polskiPolski amatorów w wadze półciężkiej. W marcu 1931 roku rozegrał pierwszy mecz jako zawodowiec – w sali hotelu Hrabia Reden w [[Chorzów|Królewskiej Hucie]] w „Wieczorze zawodowców”. Wygrał wtedy w sześciu rundach z faworytem [[Ernest Jokiel|Ernestem Jokielem]], dwukrotnym amatorskim mistrzem Polski. W styczniu 1933 roku w [[Paryż]]u stoczył bardzo dobrą, choć przegraną 10 rundową walkę z francuskim bokserem [[Marcel Lauriot|Marcelem Lauriotem]]. Zawodowym mistrzemMistrzem Polski wagi półciężkiej był od 1933 roku i bronił tychtego tytułówtytułu do 1939 roku aż dziewięciokrotnie pokonując: [[Józef Niesobski|Józefa Niesobskiego]] (3 razy), Goworka (2 razy), [[Herman Gross|Hermana Grossa]] (2 razy) oraz [[Józef Juskowiak|Józefa Juskowiaka]] (2 razy).
=== II wojna światowa ===
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] służył w szeregach cieszyńskiego [[4 Pułk Strzelców Podhalańskich|4. Pułku Strzelców Podhalańskich]]. W [[Cieszyn]]ie w obronie kobiety pobił gestapowca[[gestapo]]wca, za co trafił do [[Dachau (KL)|obozu w Dachau]]. Podpisał jednak [[volkslista|volkslistę]] i wyszedł z obozu. Niemcy zrobili z niego swojego zawodnika i trenera. Wcielono go także do [[Wehrmacht]]u, gdy jednak odmówił strzelania, trafił do karnej kompanii w [[Jugosławia|Jugosławii]] walczącej z partyzantką. Próbował uciec, został jednak schwytany i skazany na śmierć. Wyrok został zamieniony na dożywotnie więzienie, a „Bolko” z karną kompanią trafił na front włoski. Uciekł stamtąd i wstąpił do armii amerykańskiej, a potem do [[ Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1941-1942)|armii gen. Andersa]]. Wraz z żołnierzami [[2 Korpus Polski|II Korpusu Andersa]] walczył pod [[Monte Cassino]] i [[Bolonia|Bolonią]], gdzie wydarł Niemcom amerykański sztandar. Otrzymał go potem na własność od prezydenta USA [[John F. Kennedy|Johna F. Kennedy’ego]]. Został dwukrotnie oznaczony też [[Krzyż Walecznych|Krzyżem Walecznych]]. We Włoszech trenował młodego [[Zygmunt Chychła|Zygmunta Chychłę]], pierwszego polskiego mistrza olimpijskiego w boksie.
