Kamienica przy Rynku 50 we Wrocławiu: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 34:
 
== Historia i architektura kamienicy ==
Pierwszy budynek na parceli nr 50 wzniesiono w średniowieczu{{odn|Harasimowicz|2006|s=149}}. W 1903 roku kamienica została rozebrana a na średniowiecznych murach od strony Rynku, wzniesiono nowy dom handlowy Hünert. Według Pawła Kirsche jego projektantem była spółka Schlesinger & Benedict{{odn|Eysymontt|Ilkosz|Tomaszewicz|Urbanik (red.)|2011|s=315}}; Krystyna Kirschke za projektantów podaje architektów Richarda i Paula Ehrlichów{{odn|Kirschke|2005|s=269}} daldla których był to pierwszy wspólny projekt braci{{odn|Kirschke|2005|s=157}}. Budynek był pięciokondygnacyjny z przyłączoną [[Oficyna|oficyną]] boczną i z czterokondygnacyjnym skrzydłem tylnym obniżającym się schodkowo w kierunku ulicy Igielnej. W części piwnicznej zachowano ceramiczne beczkowe sklepienia.
 
Częściowo secesyjna a częściowo pseudorenesansowa [[fasada]] kamienicy została wyłożona piaskowcem otaczającym wielkie witryny okienne o rozpiętości całej elewacji. Czwartej i piątej kondygnacji nadano formę zbliżoną do kamienicy mieszczańskiej. W osi środkowej te kondygnacje zostały spięte płaskim wykuszem opartym na kamiennym, pokrytym płaskorzeźbami wsporniku. Pośrodku wykusza, dwie kondygnacje rozdzielały rzeźby czterech [[putto|putt]]<ref>[https://dolny-slask.org.pl/5272600,foto.html?idEntity=514941 Putta na kamienicy, na wykuszu]</ref> Daszek zakończony był metalowym secesyjnym kwiatem słonecznika. Fasadę budynku zmykał wysoki [[Szczyt (architektura)|szczyt]] ujęty w [[woluta|wolutowe spływy]]{{odn|Kirschke|2005|s=158}}.