|
'''Nawrócenie''' (od [[język grecki|gr.]] ''ἐπιστρέφω'', ''epistrefo'' – ''zawracać''„zawracać”) – przemiana [[duchowość|duchowa]], przyjęcie jakiegoś systemu wartości, poglądów i zasad.
== Etymologia ==
EtymologicznieW pierwotnym sensie etymologicznym słowo to nie miało religijnego charakteru, oznaczało zwykłą czynność zawracania, dlatego np. w [[Nowy Testament|Nowym Testamencie]] często występuje z dodatkowymi określeniami "„...oni sami opowiadają o nas, jakiego to przyjęcia doznaliśmy od was i jak nawróciliście się ''od bożków do Boga''..."”<ref>{{Biblia|księga = 1Tes|rozdział = 1|wersety = 9}},</ref>. Bliskoznacznym terminem jest '''metanoja'''<ref>[http://encyklopedia.pwn.pl/haslo.php?id=3940044 Metanoja] – [[Polskie encyklopedie|Encyklopedia PWN]].</ref>, [[język grecki|gr.]] "μετάνοια"„μετάνοια”, '''metanoia''', 'przemiana (''meta'') umysłu (''nous'')'<ref name="autonazwa">Według "Słownika„Słownika Nowego Testamentu"Testamentu”, autor ksiądz [[Xavier Léon-Dufour]], Poznań 1986 'Księgarnia‘Księgarnia Świętego Wojciecha'Wojciecha’ wydanie 2, tłumaczenie z [[język francuski|fr.]] [[biskup]] [[Kazimierz Romaniuk]], strs. 419 hasło 'nawrócenie'‘nawrócenie’ i str. 493, hasło'pokuta'hasło’pokuta’.</ref>, [[łacina|łac.]] odpowiednik ''conversio'' – odmiana umysłu, duchowa bądź intelektualna przemiana. W sensie etymologicznym zmiana o charakterze neutralnym, w [[teologia|teologii]] [[chrześcijaństwo|chrześcijańskiej]] pojęcie jednoznacznie pozytywne oznaczające zmianę sposobu myślenia i postępowania, odnowę duchową. Słowo pochodzenia [[Grecja|greckiego]].
W [[Septuaginta|Septuagincie]] czasownikiem "μετανοέω"„μετανοέω” zastępowane jest hebrajskie słowo "נָחַם"„נָחַם” (''nacham''), oznaczające: pocieszać się, odczuwać żal i skruchę, trapić się, wzdychać, pokutować<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Uglorz|imię=Manfred|autor link=Manfred Uglorz|tytuł=Teologia zwiastowania i czynów Jezusa|wydawca=Chrześcijańska Akademia Teologiczna|miejsce=Warszawa|data=1999|strony=84|isbn=83-909272-3-3}}</ref>. W [[Wulgata|Biblii łacińskiej]] termin tradycyjnie przekładany jako ''poenitentia'', 'pokuta'‘pokuta’ (od ''poena'' [[łacina|łac.]] 'kara'‘kara’), w [[Nowy Testament|Nowym Testamencie]] oznacza radykalną zmianę sposobu działania, zgodnie z tym, do czego wzywa [[Jan Chrzciciel]]: ''Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie'' ([[Ewangelia Mateusza|Mt]] 3,2)<ref>{{Biblia|księga = Mt|rozdział = 3|wersety =2}}</ref>. Wezwanie to zakłada [[Bóg|Boży]] dar "nawrócenia"„nawrócenia”, zgodnie z nauczaniem [[prorok]]ów, a jako skutek tego daru – [[skrucha|skruchę]] i zmianę życiowych postaw.
[[Plik:1942-08-05 akt przejscia na katol.jpg|thumb|350px|Przypadek „nawrócenia” (w potocznym słowa tego znaczeniu) – tutaj jako powrót do [[katolicyzm]]u z innego wyznania [[chrześcijaństwo|chrześcijańskiego]]]]
W języku potocznymobiegowym – niezbyt poprawnieściśle – mówi się o „nawróceniu”, jako o przejściu od jednego wyznania do drugiego, w tym wypadku należałoby mówić o [[konwersja (religia)|konwersji]]. W tym znaczeniu Słownik Języka Polskiego [[Wydawnictwo Naukowe PWN|PWN]] podaje popularne znaczenie wyrażenia „nawrócić się”. Według jego autorów pojęcie to oznacza przyjęcie jakiejś religii, innego wyznania (np. nawrócić się na [[islam|mahometanizm]]).
W Leksykonie duchowości katolickiej czytamy, iż nawrócenie jest procesem podjęcia świadomej decyzji zerwania z grzechem i zwrócenia się do [[Bóg|Boga]] oraz zawierzenia Jego miłości. Dokonuje się ono we wnętrzu człowieka. Wyrazem nawrócenia jest jego pozytywna postawa, działanie, wartościowanie i myślenie. Ma charakter moralny, "stanowii „stanowi podstawowy warunek podjęcia i rozwoju życia duchowego"duchowego”.
== Typologia nawrócenia w teologii katolickiej ==
* na drodze oczyszczenia początkujących, nawrócenie ma charakter moralny (tzw. pierwsze nawrócenie). Polega przede wszystkim na odwróceniu się od grzechu.
* na drodze oświecenia postępujących, nawrócenie przybiera charakter duchowy (tzw. drugie nawrócenie). Przejawia się w postawie przylgnięcia do Jezusa. Zakłada zdecydowany zwrot ku Bogu, którego podstawą jest akt wiary i skruchy.
* na drodze zjednoczenia doskonałych, uwidacznia się mistyczny charakter nawrócenia (tzw. nawrócenie mistyczne lub trzecie nawrócenie), które jest radykalnym wyborem Chrystusa i całkowitym upodobnieniem się do Niego wraz z gotowością ofiary z życia.
== Pojęcie w innych religiach ==
== Bibliografia ==
* Chmielewski M. [(red.]), Leksykon duchowości katolickiej. Lublin-Kraków 2002.
* {{cytuj książkę | tytuł = Słownik teologii biblijnej |inni = [[Xavier Léon-Dufour|X. Léon-Dufour]] (red.), [[Kazimierz Romaniuk|K. Romaniuk]] (tłum. i oprac.)| tytuł = Słownik teologii biblijnej | cytat =| wydawca = Pallottinum| wydanie = 4| miejsce = Poznań| rok = 1994| isbn = 83-7014-224-9}}
* Szymczak M. [(red.]), Słownik Języka Polskiego PWN. Warszawa 1988.
[[Kategoria:Antropologia filozoficzna]]
| 