Mokrosęk: Różnice pomiędzy wersjami

W spisie miejscowości w [[Polska|Polsce]] w [[Historia Polski (1918–1939)|latach międzywojennych]] wieś występowała jako dwie [[jednostka osadnicza|jednostki osadnicze]]: Mokronosek Nowy i Stary<ref name="Skorowidz miejscowości">{{cytuj książkę | nazwisko = Bystrzycki | imię = Tadeusz | autor = [[Tadeusz Bystrzycki]] (red.) | tytuł = Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniami terytorialnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych | wydawca = Wydawnictwo Książnicy Naukowej | miejsce = Przemyśl – Warszawa | rok = 1933 | strony = 1074 | język = pl}}</ref>. W literaturze nazwa wsi występuje w jeszcze kilku innych formach: Mokrosink{{r|Herbarz XIV}}, Mokrosiek<ref name="Atlas">{{Cytuj książkę | nazwisko = | imię = | autor = [[Władysław Pałucki]] (red.) | tytuł = Atlas historyczny Polski. Mapy szczegółowe XVI wieku | rok = 1993 | wydawca = [[Wydawnictwo Naukowe PWN]] | miejsce = Warszawa | strony = 148 | tom = | tytuł tomu = Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku | część = II | tytuł części = Komentarz. Indeksy | seria = | isbn = 83-01-09842-2 | język = pl}}</ref>, Mokrosszak{{r|Źródła dziejowe IV|Hydronimia}}, Mokroszak<ref name="Nazwy miejscowe">{{Cytuj książkę | nazwisko = Rymut | imię = Kazimierz | autor link = Kazimierz Rymut | tytuł = Nazwy miejscowe Polski: historia, pochodzenie, zmiany | wydawca = [[Polska Akademia Nauk]] | miejsce = Warszawa | rok = 2007 | strony = 223 | tom = VII | tytuł tomu = Mą-N | isbn = 9788385579298 | język = pl}}</ref>, Mokrossank{{r|Hydronimia|Onomastyczne}}, Mocrossank{{r|Archiwum}}<ref name="Dawność mazurzenia">{{Cytuj książkę | nazwisko = Rospond (red.) | imię = Stanisław | autor link = Stanisław Rospond (językoznawca) | tytuł = Prace językoznawcze | wydawca = [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich]], [[Polska Akademia Nauk]] | miejsce = Wrocław | rok = 1957 | strony = 283 | tom = 15 | tytuł tomu = Dawność mazurzenia w świetle grafiki staropolskiej | isbn = | język = pl}}</ref><ref name="Słownik nazw">{{Cytuj książkę | nazwisko = Taszycki (red.) | imię = Witold | autor link = Witold Taszycki | tytuł = Słownik staropolskich nazw osobowych | wydawca = [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich]] | miejsce = Wrocław | rok = 1980 | strony = 450 | tom = 5 | isbn = 9788304004757 | język = pl}}</ref><ref name="Archiwum komisji historycznej">{{Cytuj książkę | tytuł = Archiwum komisji historycznej | wydawca = [[Akademia Umiejętności]] | miejsce = Kraków | rok = 1913 | strony = 59 | tom = 11 | isbn = | język = pl | język2 = la }}</ref>, Mokrosank{{r|Archiwum|Nazwy miejscowe}}, Mokrosancz{{r|Hydronimia|Archiwum|Nazwy miejscowe|Onomastyczne}}, Mokrosang {{r|Nazwy miejscowe}}{{r|Stosunki kredytowe}}, Mokrossek, Mokrosęki{{r|Źródła dziejowe III}}<ref name="Potkański">{{cytuj książkę | nazwisko = Potkański | imię = Karol | autor link = Karol Potkański | tytuł = Pisma pośmiertne | wydawca = [[Polska Akademia Umiejętności]] | rok = 1922 | strony = 129 | tom = I | język = pl}}</ref><ref name="Puszcza">{{Cytuj książkę | nazwisko = Potkański | imię = Karol | autor link = Karol Potkański | tytuł = Puszcza Radomska. Studium osadnicze | wydawca = Fundacja Kultury Jana Kochanowskiego w Radomiu | miejsce = Radom | rok = 1997 | strony = 31 | seria = Radom i region radomski w dobie szlacheckiej Rzeczypospolitej | isbn = 83-908854-1-7 | język = pl}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Tabella Miast, Wsi, Osad, Królestwa Polskiego, z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożona w Biórze Kommissyji Rządowey Spraw Wewnętrznych i Policyi |data = 1827 |wolumin = II. M. – Z. |miejsce = Warszawa |s = 30 |język = pl}}</ref>. [[Etymologia]] nazwy miejscowości jest niejednoznaczna. Przypuszcza się, że może się ona wywodzić od wyrażenia ''mokre sęki'' opisującego teren bagnisty, wilgotny. Możliwe także, że nazwa pochodzi od słowa ''Mokronos'', będącego imieniem staropolskim lub nazwą osobową typu przezwiskowego{{r|Plan Odnowy|Monografia}}.

Pierwszy raz nazwa wsi jest wspominana w księgach sądowych sandomierskich z 1411 r. Nazwa miejscowości brzmiała wtedy ''Mocrossank''<ref name="Archiwum">{{Cytuj książkę | tytuł = Archiwum komosyi prawniczej | wydawca = [[Akademia Umiejętności]] | miejsce = Kraków | rok = 1907 | strony = 110, 111, 148, 149, 206, 228 | rozdział = Zapiski sądowe województwa sandomierskiego z lat 1395–1444. Terminy sądów ziemskich województwa sandomierskiego z lat 1395–1420 | nazwisko r = Piekosiński | imię r = Franciszek | autor r link = Franciszek Piekosiński | tom = VIII | część = 1 | cytat = s. 110: "513. Termini in ''Radom'', qui fuerunt feria tercia in vigilia sanctorum Symonis et Iude apostolorum (27 października) anno Domini MCCCCXI. Presentibus: Bernhardo de ''Nemyanouice'', Iohanne de ''Radwani'', Hyncza de ''Zelazovicze,'' Iacobo de ''Paccoslaw'', Nicolao de ''Bucuwno'', Paccosio de ''Pastow'', Nicolao de ''Ruscouicze'', Thoma Darzecz de ''Mocrossank''. (Radom 2, f. 25)."; s. 141: "764. Iacussius de ''Blotnicza'' cum Nicolao de ''Mokrosancz'' terminum habent curie ad terminos proximos pro eo, quia sibi violenter interdicere voluisset scindi ligna alias ''birzven'' et ''przeczesi'' ad edificandum in ''Sopocze'' et in hereditate ''Mokrosancz''; in hoc dampni pati decem marcas (s) et recepisti violenter easdem." | język = pl | język2 = la}}</ref>. Kolejny znany zapis o wsi pochodzi ze spisu [[podatek pogłówny|podatku pogłównego]] z 1508 r.<ref name="Źródła dziejowe IV">{{cytuj książkę | nazwisko = Pawiński | imię = Adolf | autor link = Adolf Pawiński | tytuł = Źródła dziejowe| wydawca = Gebethner i Wolff | miejsce = Warszawa | rok = 1886 | strony = 473 | tom = XV | tytuł tomu = Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym | część = IV | tytuł części = Małopolska | seria = Źródła dziejowe | cytat = "'''Kobylnik''', '''Mokrosszak''', n. Janusius Gosczky m. 3 gr. 6 d 9" | język = pl | język2 = la}}</ref>. Równie wczesną wzmianką o miejscowości jest ''[[Liber beneficiorum]]'' [[Jan Łaski (prymas)|Jana Łaskiego]] spisywany w latach 1511-1523{{r|Łaski}}. Do XVII w. majątek znajdował się w posiadaniu Mokrosęckich (inna forma nazwiska – Mokrosański<ref name="Encyklopedia Szlachectwa VIII">{{Cytuj książkę | nazwisko = Starykoń-Kasprzycki | imię = Stefan Janusz | nazwisko2 = Dmowski | imię2 = Michał | tytuł = Polska Encyklopedia Szlachectwa | wydawca = | miejsce = Warszawa | rok = 1937 | strony = 322 | kolumny = 1 | tom = VIII | cytat = "MOKROSAŃSKI v. MOKROSĘCKI h. —, 1500; Mokrosęk radomski (Br.)." | język = pl}}</ref>){{r|Plan Odnowy}}. Źródła wspominają z tylko kilku szlachciców pochodzących z tej rodziny – braci Tomasza i Piotra<ref name="Akta">{{Cytuj książkę | tytuł = Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z Archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie | wydawca = [[Wydział Krajowy|Galicyjski Wydział Krajowy]]| miejsce = Lwów | rok = 1888 | strony = 347 | tom = XIII | cytat = "*'''4566'''. Nobil. Thomas de Mokrosank recognovit, quia ipsum nobilis Petrus eciam de Mokrosank, frater suus germanus, exemit de obligacione, quam habuit ab ipso in villa Schannicze.<br />*'''4567'''. Nobil. Petrus de Mokrosank vendidit totam villam suam Schannicze perpetue pro ducentis marcis gso. dom. Iohanni Czurilo de Stoyanicze, pro quibus pecuniis Czurilo iam sibi satisfecit. Super quo Czurilo memoriale posuit, quod iudicium recepit.<br />*'''4568'''. Nobil. Petrus de Mokrosank recognovit, quia si aliquas literas aut inseripeiones seu munimenta super bna Schannicze ipse haberet vel aliquis fratrum suorum, mortificat." | język = la | język2 = pl}}</ref><ref name="Wędrówki">{{Cytuj książkę | nazwisko = Dąbkowski | imię = Przemysław | autor link = Przemysław Dąbkowski | tytuł = Wędrówki rodzin szlacheckich. Karta z dziejów szlachty halickiej | wydawca = | miejsce = Lwów | rok = 1925 | strony = 14 | cytat = "Z [[Radomskie|ziemi radomskiej]] z Mokrosęku przyszli do [[Ziemia halicka|ziemi halickiej]], częściowo i [[Trembowla|trembowelskiej]], ojciec z dwoma synami, Tomaszem i Piotrem, Mokrosęccy. Nie poszczęściło się im jednak w nowej siedzibie. Ojciec i brat starszy Tomasz (1462—1470) zginęli śmiercią gwałtowną z ręki Feliksa z [[Niżniów|Niżniowa]] (1470), pozostał tylko syn młodszy Piotr (1470—1479), który też dochodził głowy ojca i brata na drodze polubownej i wreszcie uzyskał [[Główszczyzna|głowszczyznę]] od Pawła Marca z Nizowa" | język = pl}}</ref>, ich nieznanego z imienia ojca{{r|Wędrówki}}, Tomasza (prawdopodobnie tożsamego ze wspomnianym wcześniej bratem Piotra)<ref name="Stosunki kredytowe">{{Cytuj książkę | nazwisko = Ungeheuer | imię = Marian | autor = Marian Ungeheuer | tytuł = Stosunki kredytowe w ziemi przemyskiej w połowie XV wieku | wydawca = [[Kasa im. Józefa Mianowskiego|Kasa im. rektora J. Mianowskiego]] | miejsce = Lwów | rok = 1929 | strony = 213 | cytat = "De Szamicze Mokrosang Tomasz: ręk. –, weirz. 1 r. na 55, dłuż. –; zap. 4445, 4566."| język = pl}}</ref>, Piotra (najpewniej brat Tomasza)<ref name="Herbarz polski">{{cytuj książkę|nazwisko=Boniecki|imię=Adam|autor link=Adam Boniecki (heraldyk)|tytuł=Herbarz polski: Wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich|wydawca=Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda Synów|rok=1906|strony=72|tom=IX|język=pl|miejsce=Warszawa|isbn=|cytat="Mikołaj, syn Andrzeja z Jodłówki, ma sprawę 1464 r. w Przemyślu z Piotrem z Mokrosęku."}}</ref> oraz Wawrzyńca, który w 1569 r. był właścicielem wsi<ref name="Źródła dziejowe III">{{cytuj książkę | nazwisko = Pawiński | imię = Adolf | autor link = Adolf Pawiński | tytuł = Źródła dziejowe | wydawca = Gebethner i Wolff | miejsce = Warszawa | rok = 1886 | strony = 310 | tom = XIV | tytuł tomu = Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym | część = III | tytuł części = Małopolska | seria = Źródła dziejowe | cytat = "'''Mokrossek''' (Mokrosęki), Wawrzyniec Mokrosseczki, lan 4½, inq. 3" | język = pl | język2 = la}}</ref>. Niepewna jest przynależność rodowa kolejnego szlachcica, mieszkającego w majątku bądź będącego jego właścicielem na początku XV w., wymienianego w źródłach jako Mikołaj{{r|Archiwum}}. Natomiast przytoczone jest nazwisko Tomasz Darzecz{{r|Archiwum}}, herbu [[Kuszaba (herb szlachecki)|Kuszaba]]<ref name="Materiały">{{cytuj książkę | nazwisko = Polaczkówna | imię = Helena | autor link = Helena Polaczkówna | tytuł = Materiały do heraldyki polskiej | wydawca = [[Akademia Umiejętności]] | miejsce = Kraków | rok = 1909 | strony = 28 | cytat = "''Sand.'' de Mocrossank Darzecz Thomas 1411." | język = pl | język2 = la}}</ref>, który również był właścicielem lub mieszkańcem Mokrosęka na początku XV w. [[Franciszek Siarczyński|Ks. Franciszek Siarczyński]] w swoim ''Opisie powiatu radomskiego'' odnotował, że miejscowość była własnością rodziny [[Gozdzcy|Gozdzkich]]<ref name="Opis">{{cytuj książkę | nazwisko = Siarczyński | imię = Franciszek | autor = | autor link = Franciszek Siarczyński | tytuł = Opis powiatu radomskiego | wydawca = [[Tymoteusz Lipiński]] | miejsce = Warszawa | rok = 1847 | strony = 85 | cytat = "'''MOKROSĘK''' – d. 15, grunta mierne, w nizinie, bez lasu, łąk mało; do par. Jedlińskiej; od Radomia m. 2, od Przytyka 1/2. Długo była w dziedzictwie Gozdzkich i z niej się pisali; od 1741 r. Potkańskich." | język = pl}}</ref> [[Doliwa (herb szlachecki)|herbu Doliwa]]<ref name="Obraz">{{cytuj książkę | nazwisko = Szefliński | imię = Sylwester | autor = Sylwester Szefliński | tytuł = Zarys Historyczny "Obrazu Matki Bożej Pocieszenia Pani i Królowej Ziemi Radomskiej" dla uczczenia XV rocznicy koronacji | wydawca = maszynopis | miejsce = Stara Błotnica | rok = 1992 | strony = 2 | cytat = "Wnosząc z danych o prawie patronatu, fundację kościoła w Błotnicy przeprowadził Doliwa, czy też niewielka grupa możnych Doliwów, posiadająca poza Błotnicą sąsiednie wsie: Kadłub, Ryki, Kiełbów, Gózd, Mokrosęk, Czyżówka, Kobylnik, Siemieradz, przy czym pleban otrzymał wówczas dział ziemi Ossów." | język = pl}}</ref> (inne formy nazwiska: Gojski, Godzki<ref name="Herbarz IV">{{cytuj książkę | nazwisko = Uruski | imię = Seweryn | autor link = Seweryn Uruski | nazwisko2 = Kosiński | imię2 = Adam Amilkar | autor link2 = Adam Amilkar Kosiński | autor2 = Adam Amilkar Kosiński (współaut.) | nazwisko3 = Włodarski | imię3 = Aleksander | autor3 = Aleksander Włodarski (współaut.) | tytuł = Rodzina. Herbarz szlachty polskiej | wydawca = Gebethner i Wolff | miejsce = Warszawa | rok = 1907 | strony = 230 | tom = IV | cytat = "'''GOJSKI v. GODZKI v. GOZDZKI [[Doliwa (herb szlachecki)|h DOLIWA]]''' (...) Z tej familii, Janusz, dziedzic Mokrosęku, w pow. radomskim 1508 roku, (Ks. poborowe). (...) Po Andrzeju z Mokrosęku syn Maciej 1570 roku. (...)." | język = pl}}</ref>, Goscki<ref name="StudiaIX">{{Cytuj książkę | nazwisko = Kozierowski | imię = Stanisław | autor link = Stanisław Kozierowski | tytuł = Studja nad pierwotnem rozsiedleniem rycerstwa wielkopolskiego | wydawca = Drukarnia Handlowa | miejsce = Poznań | rok = 1923 | strony = 46 | rozdział = Rozsiedlenie Doliwów w XIV i XV w. | tom = IX | tytuł tomu = Ród Doliwów | cytat = "(...) r. 1508 dzierżył Kobylnik i Mkorosęk Janusz Goscki, prawdopodobnie Doliwczyk." | język = pl}}</ref>). Znanymi [[Szlachta|dziedzicami]] tego majątku z rodu Gozdzkich byli: Janusz{{r|Herbarz IV}}, (w 1508 r. był właścicielem Mokrosęka i [[Stary Kobylnik|Kobylnika]]{{r|Źródła dziejowe IV}}{{r|StudiaIX}}), Andrzej oraz syn Andrzeja, Maciej{{r|Herbarz IV}}. Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim [[województwo sandomierskie (I Rzeczpospolita)|województwa sandomierskiego]]<ref>Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego</ref>. Przez pewien okres wieś znajdowała się także w posiadaniu zastawnym [[Kościół Świętej Trójcy w Radomiu|klasztoru benedyktynek z Radomia]]<ref name="Dekanat">{{cytuj książkę | nazwisko = Wiśniewski | imię = Jan | autor link = Jan Wiśniewski (ksiądz)| tytuł = Dekanat radomski | miejsce = Radom | rok = 1911 | strony = 23 | cytat = "''Mokrosęk'' był w zastawnem posiadaniu P. P. Benedyktynek Radomskich, następnie od Gozdzkich nabyty był przez pp. Potkańskich w r. 1741." | język = pl}}</ref><ref name="Tygodnik">{{Cytuj pismo | nazwisko = Zieliński | imię = Stanisław | tytuł = Benedyktynki radomskie | czasopismo = Nowy Tygodnik Radomski | wolumin = 7 (15) | wydanie = | strony = 8 | data = 1991-02-31 | odpowiedzialność = Jan Wojszko (red. nacz.) | wydawca = Petit Sp. z o.o. | miejsce = Radom | issn = 0867-3039 | język = pl}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Franciszek Tadeusz Borowski |redaktor = |rozdział = |tytuł = Dekret kasacyjny z roku 1819 i jego wykonanie w stosunku do zakonów diecezji sandomierskiej |czasopismo = Studia Sandomierskie. Teologia – Filozofia – Historia |data = 2011 |issn = 0208-7626 |wolumin = tom XVIII |numer = 1 |miejsce = Sandomierz |wydawca = Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu |s = 152 |cytat = "W r. 1803 benedyktynki posiadały 68021 złp kapitałów, od których miały pobierać procent, 27300 złp ulokowanych na wsiach Lesiów i Wólka Lesiowska, 34200 złp na wsi Mokrosęk, ale zamiast pobierania procentu zakonnice użytkowały wioski." |język = pl}}</ref>. W 1741 r. wieś od Gozdzkich została nabyta przez rodzinę [[Potkańscy|Potkańskich]] [[Brochwicz (herb szlachecki)|herbu Brochwicz]]{{r|Opis|Dekanat}}.

W 1916 r. we wsi została założona jednoklasowa [[szkoła powszechna]]<ref name="Nasze Drogi">{{Cytuj pismo | nazwisko = Szczech | imię = Edward | tytuł = Organizacja Szkolnictwa Powszechnego i komasacja szkół w powiecie radomskim | czasopismo = Nasze Drogi | wolumin = 2 | strony = 49 | rok = 1928 | miejsce = Radom | język = pl}}</ref><ref>{{cytuj stronę | url = http://baza.archiwa.gov.pl/sezam/sezam.php?l=en&mode=show&zespoly_id=65688 | tytuł = Dokumenty szkolne: księgi i katalogi ocen z lat 1916–1943 | data dostępu = 2012-04-21 | opublikowany = Archiwum Państwowe w Radomiu}}</ref>. W 1934 r. został oddany do użytku budynek świetlicy wiejskiej, w którym siedzibę znalazła szkoła. Poświęcenie budynku nastąpiło 18 lutego 1934 r.<ref>{{cytuj pismo | tytuł = Kronika zamiejscowa | czasopismo = Ziemia Radomska | oznaczenie = Rok 7 | wolumin = Nr 49 | data = 1934-03-01 | miejsce = Radom | cytat = "W dniu 18 lutego br. na terenie gm. Błotnica obchodzono niezwykłą i bardzo miłą uroczystość poświęcenia świetlic w następujących miejscowościach: Żdżary, Gózd, Błotnica, Mokrosęk i Gutów. W każdej z wymienionych miejscowości licznie były reprezentowane organizacje, które obecnie znajdują wspólną siedzibę w świetlicy, a więc oddziały Związku Strzeleckiego, Straży Pożarnej i inne. Oprócz miejscowych przedstawicieli Samorządu Gminnego, Komisji Społeczno-Oświatowej, Zarządu i Komend Organizacyji na uroczystość tą przybyli z Radomia: Obwodowy Kmdt PW. i WF. p. kapt. Jakubiec, Zarząd Powiatowy ZS. w zastępstwie p. płk. Jażdżyńskiego reprezentował ob. Zachowski, Komendę Powiatową ZS. reprezentowali: Kmdt Powiatowy ZS. ob. por. Antosz i ref. Wych. Obyw. ob. A. Drachal." | język = pl}}</ref>, a znalazła w nim także siedziba świetlicy [[Związek Strzelecki|Związku Strzeleckiego]]<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Kronika – Z Błotnicy |czasopismo = Głos Wsi |data = 15.04.1934 |wolumin = II |numer = 15 |miejsce = Radom |s = 10 |odpowiedzialność = Stanisław Gawroński |cytat = „Dzięki usilnym zabiegom i wytężonej pracy Gminnego Komitetu Społeczno-Oświatowego i Gminnego Zarządu 2 komp. Związku Strzeleckiego, otwarto na terenie naszej gminy 5 świetlic w lokalach wynajętych w następujących wsiach: Błotnica, Gózd, Żdżary, Mokrosęk i Gutów.</br>Świetlice zostały zaopatrzone w stoły, ławy, szafy, godła Państwowe, portrety Pana Prezydenta R.P. i Marszałka J. Piłsudskiego, plakaty oznak strzeleckich i wojsk polskich, oraz w gry i zabawy towarzyskie.</br>Świetlica w Błotnicy posiada nawet radjo trzy-lampowe z głośnikiem, a rozmawiając z Przewodniczącą Gmin. Kom. Społ. Ośw. p. K. Żabicką i Prezesem Gminnego Zarządu Z. S. ob. Stanisławem Pietrzykiem na temat świetlic, dowiedziałem się, że w dalszym ciągu starają się o fundusze na kupno radioodbiorników dla pozostałych świetlic. Każda świetlica otrzymuje następujące pisma: Polska Niepodległa, Strzelec, Przewodnik Gospodarski i Głos Wsi.</br>Poświęcenie odbyło się dnia 18.II. b.r. Na terenie parafii Błotnica, poświęcenia dokonał ks. wikarjusz Wł. Włodarski, a na terenie parafii Jankowice ks. proboszcz Wysocki.</br>(…) Od czasu poświęcenia świetlic prowadzi się w nich 3 razy w tygodniu planową pracę wychowania obywat. i państwowego przez nauczycielstwo pełniące stanowisko referentów oświatowych przy Z. S. a przez komendantów oddziałów Z. S., Naczelników Ochotn. Straży Poż. i prezesów Kołek Rolniczych, pogłębiają wiedzę potrzebną do realizacji celów." |język = pl}}</ref>. Szkoła została zlikwidowana w drugiej połowie XX w. (później budynek mieścił świetlicę wiejską, w ostatnich latach nieużytkowany, w 2018 r. został wyburzony), a uczniowie przeniesieni do nowo wybudowanego budynku [[szkoła podstawowa|szkoły podstawowej]] w [[Ludwików (powiat radomski)|Ludwikowie]].