Celina Budzyńska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
doprecyzowanie informacji o grobie |
|||
Linia 17:
Pochodziła z rodziny o bogatych tradycjach rewolucyjnych i [[komunizm|komunistycznych]]; była córką bojowca [[Polska Partia Socjalistyczna|PPS]] Wacława Wleklińskiego i działaczki [[Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy|SDKPiL]], siostrzenicą działacza SDKPiL i [[Komunistyczna Partia Polski|KPP]] [[Julian Brun|Juliana Bruna]], bratanicą [[Helena Bobińska|Heleny Bobińskiej]] (żony działacza KPP [[Stanisław Bobiński|Stanisława Bobińskiego]]) i Heleny Rybackiej (żony działacza komunistycznego [[Szczepan Rybacki|Szczepana Rybackiego]]). Od 1923 w Związku Młodzieży Komunistycznej (w 1930 przemianowanego na [[Komunistyczny Związek Młodzieży Polski]]). W 1927 poprzez [[Wolne Miasto Gdańsk]] wyjechała do [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]], gdzie skończyła [[Komunistyczny Uniwersytet Mniejszości Narodowych Zachodu im. Juliana Marchlewskiego|Komunistyczny Uniwersytet Mniejszości Narodowych Zachodu]] (KUMNZ), trzy lata studiowała w Wyższym Instytucie Pedagogicznym im. A. Hercena w [[Petersburg|Leningradzie]].
W okresie [[Wielki terror (ZSRR)|„wielkiej czystki”]], po aresztowaniu 10 czerwca 1937 przez [[NKWD]] męża [[Stanisław Budzyński|Stanisława Budzyńskiego]], również aresztowana w lipcu 1937 i skazana na 8 lat [[Gułag|łagru]] jako ''członek rodziny [[Wróg ludu|wroga ludu]]''. Zwolniona w 1945, wróciła do Polski. Należała do [[Polska Partia Robotnicza|Polskiej Partii Robotniczej]], od 1948 do [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]], w latach 1952–1962 była zastępcą członka [[Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej|Komitetu Centralnego PZPR]]. Była dyrektorką [[Centralna Szkoła Partyjna PZPR|Centralnej Szkoły PPR]] w [[Łódź|Łodzi]], a od 1948 do 1957 Centralnej Szkoły Partyjnej PZPR (do 1952 w Łodzi, następnie w Warszawie){{r|Włodzimierz Janowski}}. Pełniła mandat posła na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm]] I kadencji (1952–1956). W latach pięćdziesiątych związana z „frakcją” [[Puławianie|puławian]]{{r|Eisler}}. W latach 70 XX w. współpracowała z [[Komitet Obrony Robotników|KOR]], później z [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|„Solidarnością”]]. Po wprowadzeniu [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego]] wystąpiła z PZPR.
Trzykrotnie zamężna. Jej pierwszym i trzecim mężem był działacz ZMK, KZMP i KPP [[Zygmunt Trawiński]], dyrektor [[sowchoz]]u „Komsomolec”, a drugim działacz SDKPiL i KPP [[Stanisław Budzyński]].
| |||