Krystyna Kersten: Różnice pomiędzy wersjami

Od 1948 do 1957 należała do [[Związek Młodzieży Polskiej|Związku Młodzieży Polskiej]]. Po śmierci Bolesława Bieruta i objęciu władzy przez [[Władysław Gomułka|Władysława Gomułkę]] wstąpiła w 1956 roku do [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]]. Była członkiem Komitetu Zakładowego PZPR przy [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]]. Z partii wystąpiła demonstracyjnie [[22 sierpnia]] [[1968]] roku po wkroczeniu wojsk Układu Warszawskiego do Czechosłowacji<ref>Sławomir Cenckiewicz, „Nauka pod lupą”. Środowisko historyków w opiniach Służby Bezpieczeństwa przełom lat 60-tych i 70-tych, w: Oczami bezpieki i partii. Szkice z dziejów aparatu bezpieczeństwa PRL, Kraków 2006, s. 281.</ref>.

W 1975 roku podpisała tzw. List siedmiu do Edwarda Gierka, w którym krytykowała stosunki wewnętrzne w PRL. Od 1977 działaczka organizowanego przez opozycję w prywatnych mieszkaniach [[Uniwersytet Latający|Uniwersytetu Latającego]], przekształconego w 1978 roku w [[Towarzystwo Kursów Naukowych|Towarzystwa Kursów Naukowych]]. 20 VIII 1980 sygnatariuszka apelu 64 intelektualistów popierającego postulaty strajkujących stoczniowców<ref name=":0">{{Cytuj |tytuł = Krystyna Kersten – Encyklopedia Solidarności |data dostępu = 2018-07-13 |opublikowany = www.encysol.pl |url = http://www.encysol.pl/wiki/Krystyna_Kersten |język = pl}}</ref>. Od września 1980 roku w [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|Solidarności]]. W latach 1980-1981 publikowała w [[Tygodnik Solidarność|"Tygodniku Solidarność"]] teksty ujawniające sposób przejęcia władzy w Polsce przez komunistów oraz zbrodnie UB.

 

Została pochowana na [[cmentarz Komunalny Północny w Warszawie|cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie]].