Roman Wysocki (historyk): Różnice pomiędzy wersjami

Prace Romana Wysockiego sprowokowały polemikę i deprecjonujace uwagi ze strony środowiska traktującego UON-UPA, jako organizację terrorystyczną a niepodległościowe działania narodowego ruchu ukraińśkiego jako przejaw "banderyzmu. [[Lucyna Kulińska]] w opublikowanej w 2009 pracy ''Działalność terrorystyczna i sabotażowa nacjonalistycznych organizacji ukraińskich w Polsce w latach 1922-1939'' określiła książkę Wysockiego jako nierzetelną i usprawiedliwiającą zbrodnie ukraińskich nacjonalistów, a samego Wysockiego jako ''apologetę zbrodniczego ruchu.'' <ref><nowiki>''</nowiki>Praca ta budzi wiele zastrzeżeń natury zasadniczej. Autor skoncentrował się na stronie formalnej funkcjonowania OUN. Skupiony na szczegółach, pomija, a nawet ignoruje, prawdę o destrukcyjności tej organizacji, o jej terrorystycznym, szowinistycznym charakterze. Brak więc w książce jednoznacznego potępienia zarówno ideologii, jak i licznych akcji terrorystycznych UWO-OUN. Za to bardzo wiele miejsca zajmują informacje o represjach władz policyjno-sądowych czy wyrokach na sprawcach. Ofiary nie budzą zainteresowania autora, a jedynie ludzie podejmujący się antypolskich działań i ich motywacje – w świetle prowadzonego wywodu – wydają się autorowi wysokie i chwalebne. Brak też w pracy wykazania związku między zbrodniczą ideologią skrajnego ukraińskiego nacjonalizmu a popełnianymi czynami przestępczymi. Autor stara się, niezgodnie z prawdą historyczną, odgrodzić ideologię UWO-OUN od myśli Dmytro Doncowa. Usiłuje tuszować kłopotliwe kwestie finansowania organizacji i współpracy z wrogami Polski – głównie Niemcami, ale także z Rosją sowiecką i Litwą, przytaczając równocześnie źródła, w których o sprawach tych pisze się otwartym tekstem. Pomija istotny fakt przynależności nielegalnej OUN do międzynarodówki faszystowskiej i uczestniczenia w jej zjazdach. Nie wspomina, jakie owoce wydała po latach ideologia i praktyka działalności UWO-OUN. Wysocki jawi się więc jako kolejny apologeta zbrodniczego ruchu. Stara się go wybielać i usprawiedliwiać.<nowiki>''</nowiki> Lucyna Kulińska, <nowiki>''</nowiki>Działalność terrorystyczna i sabotażowa nacjonalistycznych organizacji ukraińskich w Polsce w latach 1922-1939<nowiki>''</nowiki>, Kraków 2009,</ref> Także [[Wiktor Poliszczuk]] zarzucił autorowi tej pracy wybielanie OUN, świadome pomniejszanie znaczenia ideologii nacjonalizmu ukraińskiego oraz sympatię do samej ideologii tego nacjonalizmu<ref>[[Wiktor Poliszczuk]], [http://www.glaukopis.pl/pdf/Poliszczuk_Wysocki.pdf ''Podręcznik nacjonalisty ukraińskiego''], Toronto 2006</ref>. [[Czesław Partacz]] określił książkę Wysockiego - "Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939" jako publikację zawierającą historię selektywną napisaną na podstawie opracowań [[Petro Mirczuk]]a, ukraińskiego nacjonalisty i historyka, autora mistyfikacji - pamiętników [[Stella Krenzbach|Stelli Krenzbach]]<ref>Czesław Partacz, ''Przemilczane przyczyny ludobójstwa OUN-UPA na ludności polskiej'', w: ''Prawda historyczna a prawda polityczna w badaniach naukowych. Ludobójstwo na Kresach południowo-wschodniej Polski w latach 1939-1946'', [[Bogusław Paź]] (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2011, {{ISBN|978-83-229-3185-1}}, s. 152.</ref>.