Spisek komandorów: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków
m poprawa linków
Linia 2:
[[Plik:Stanislaw mieszkowski.jpg|thumb|150 px|right|Komandor [[Stanisław Mieszkowski]]]]
[[Plik:Jerzy staniewicz.jpg|thumb|150 px|right|Komandor [[Jerzy Staniewicz]]]]
'''''Spisek komandorów''''' – [[postępowanie karne]] prowadzone w latach 1950–1952 wobec siedmiu [[oficer (wojsko)|oficerów]] [[Marynarka Wojenna|Marynarki Wojennej]] (MW) przez [[Główny Zarząd Informacji]] (GZI), na podstawie sfałszowanych dowodów. Zakończyło się wydaniem wyroków skazujących na kary [[kara śmierci|śmierci]] i [[Kara dożywotniego pozbawienia wolności|dożywotniego]] [[Pozbawienie wolności|pozbawienia wolności]] wydanymi przez [[Najwyższy Sąd Wojskowy (Polska Rzeczpospolita Ludowa)|Najwyższy Sąd Wojskowy]] (NSW). W [[1956]] wszyscy skazani zostali [[rehabilitacja prawna|zrehabilitowani]]. Sprawa zwana jest także „procesem komandorów” i „grupą 7 komandorów”.
 
W okresie od września 1950 do grudnia 1951 zatrzymano „grupę 7 komandorów”:
Linia 14:
* ósmym (aresztowanym 10 grudnia 1951) był kmdr por. Adam Rychel, nie został osądzony z powodu rozstroju nerwowego, którego nabawił się w celi więziennej, zwolniony z więzienia, zmarł niedługo później<ref name="ipn.gov.pl"/>
 
Wszyscy powyżsi oficerowie służyli w [[Marynarka Wojenna (II RP)|Marynarce Wojennej]] (MW) przed [[II wojna światowa|II wojną światową]] w stopniach [[kapitan marynarki|kapitanów]] i [[porucznik marynarki|poruczników]] marynarki. Brali udział w [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] w [[1939]] w [[bitwaObrona o HelHelu|obronie Helu]], a następnie do wyzwolenia przebywali w [[III Rzesza|niemieckich]] [[oflag]]ach. Po powrocie na [[Wybrzeże]] w [[1945]] zostali przyjęci do służby czynnej w formującej się MW i szybko awansowali. W momencie aresztowania zajmowali najwyższe stanowiska w morskim rodzaju Sił Zbrojnych. GZI postawił im bezpodstawne zarzuty działalności [[szpieg]]owskiej i [[dywersja|dywersyjnej]]. Podczas długotrwałego śledztwa w [[Warszawa|Warszawie]] oskarżeni byli wielokrotnie torturowani i w wyniku załamania psychicznego część z nich przyznała się do winy, jednak podczas „procesu komandorów” wszyscy wycofali zeznania jako wymuszone.
 
Wyrokiem NSW w Warszawie pod przewodnictwem [[pułkownik|płka]] [[Piotr Parzeniecki|Piotra Parzenieckiego]]<ref name="ipn.gov.pl"/> z dnia [[21 lipca]] 1952, „za zorganizowanie spisku w wojsku”<ref name="korpus">