Emil Cioran: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika Jeremias (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Hoa binh.
Znacznik: Wycofanie zmian
Poprawka błędnej informacji jakoby faszyzm rodził się w roku 1933 w Berlinie (jeśli już, to na początku lat 20. w Rzymie, nawet narodowy socjalizm w Berlinie był już w roku 1933 całkiem dorodny) + poprawka błędu gramatycznego.
Linia 35:
Emil Cioran urodził się we wsi [[Rășinari]] w [[Siedmiogród|Transylwanii]], w rodzinie [[prawosławie|prawosławnego]] [[Pop (kapłan)|popa]] Emiliana i jego żony Elviry Comanici{{r|Zarifopol Johnston2009-s28}}. Spędził tam szczęśliwe dzieciństwo, a następnie przeprowadził się do [[Sybin]]a, gdzie w latach 1920–1927 uczęszczał do liceum. Jak sam o sobie mówił, całą młodość spędził w dwóch przybytkach: [[biblioteka]]ch oraz [[Dom publiczny|domach publicznych]]. W 1928 wstąpił na [[Uniwersytet Bukareszteński|uniwersytet w Bukareszcie.]] Razem z grupą wykładowców i przyjaciół ([[Nae Ionescu]], [[Mircea Eliade]]) współtworzył klub dyskusyjny „Axa” („Oś”). Magisterium uzyskał na podstawie pracy o [[Henri Bergson|Henrim Bergsonie]], jednak w późniejszym czasie zainteresowanie [[Epistemologia|epistemologią]] intuicyjną francuskiego filozofa miało być jedynie pretekstem do wyjazdu, którego celem był wymarzony [[Paryż]].
 
W 1933 otrzymał stypendium naukowe na uniwersytecie w [[Berlin]]ie, gdzie na krótko uległ fascynacji rodzącemu[[narodowy sięsocjalizm|narodowym tam [[faszyzmsocjalizmem]]owi. Przez resztę życia będzie zmuszony odżegnywać się od tego błędu młodości. W 1934 opublikował swoją pierwszą książkę ''Na szczytach rozpaczy''. W 1937 wydał kolejną publikację pt. ''Święci i łzy''. W tym samym roku uzyskał stypendium Instytutu Francuskiego w [[Bukareszt|Bukareszcie]] i wyjechał do Paryża.
 
Mieszkał w Paryżu aż do śmierci (od 1960 wynajmuje skromną [[Mansarda|mansardę]] przy Rue de l’Odéon). W czasie [[II wojna światowa|wojny]] poznał swoją życiową partnerkę, Simone Boué. Do jego paryskich znajomych należeli m.in. [[Samuel Beckett]], [[Paul Celan]], [[Józef Czapski]], [[Gabriel Marcel]], [[Henri Michaux]] czy [[Piotr Rawicz]]. W 1949 ukazały się ''Zarys rozkładu'' (''Precis de decomposition''), jego pierwsze dzieło po [[Język francuski|francusku]]. Odtąd Cioran pisał wyłącznie w tym języku, który opanował do perfekcji.