Karabin samopowtarzalny: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsze prototypy karabinów samopowtarzalnych konstruowano już na przełomie XIX i XX wieku. Pierwszym seryjnie produkowanym karabinem tego typu był [[Karabin Mondragón M1908|Mondragón M1908]], przyjęty na wyposażenie armii meksykańskiej. Była to jednak konstrukcja bardzo nieudana i podatna na zacięcia<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko =Erenfeicht | imię =Leszek | tytuł =Ilustrowana Encyklopedia - Broń Strzelecka XX Wieku | wydawca = Espadon| miejsce =Warszawa | rok = 1995| strony = 18| isbn = }}</ref><ref>{{Cytuj książkę | nazwisko =Fitzsimons | imię =Bernard | tytuł =Illustrated Encyclopedia of Weapons and Warfare |tom =18| wydawca =Phoebus Publishing Company | miejsce = Londyn |rok = 1978| strony =1933-1934, 2223 | isbn = }}</ref>. Kolejnym, bardziej udanym karabinem samopowtarzalnym był francuski [[Karabin RSC Mle 1917|RSC Mle 1917]], używany w czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] i wyprodukowanym w liczbie 86 tys. sztuk. Broń samopowtarzalna w tym okresie, nie przyjęła się jednak na większą skalę, ponieważ jej produkcja była droga i skomplikowana, a karabiny tego typu wymagały starannej obsługi.

[[Plik: SVT-40 rifle.jpg|thumb|SWT-40<br>z okresu II wojny światowej]]

 

W [[II Rzeczpospolita|Polsce]], również prowadzono prace nad tego typu bronią, opracowując w latach 30, karabin [[Karabin samopowtarzalny wz. 38M|wz. 38M]]. Jednak przed wybuchem wojny zdążono wyprodukować jedynie 150 szt. Nie istnieją wiarygodne informacje o użyciu tych karabinów w czasie [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]].