Rudolf Nuriejew: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Literówka |
→Życiorys: ort. |
||
Linia 32:
Nuriejew urodził się w pociągu [[Kolej Transsyberyjska|Kolei Transsyberyjskiej]] w pobliżu Irkucka. Jego rodzice byli [[Tatarzy|Tatarami]], mieszkali początkowo w [[Moskwa|Moskwie]], później w wiosce w pobliżu [[Ufa|Ufy]], stolicy [[Baszkortostan|Baszkirii]]. Jego pasja nie spotkała się z aprobatą ojca i dlatego swoje pierwsze lekcje pobierał w tajemnicy. W 1955, w wieku 17 lat, Nuriejew rozpoczął naukę w [[Petersburg|Leningradzkiej]] Szkole [[choreografia|Choreograficznej]] imienia [[Siergiej Kirow|Kirowa]]. W tym czasie często występował w zespołach [[folklor]]ystycznych. Później przeniósł się do Moskwy, gdzie jego wykształceniem zajął się początkowo [[Asaf Messerer]]. Dalsze kroki w drodze do sławy młody uczeń stawiał w moskiewskiej szkole przy [[Teatr Bolszoj|Teatrze Bolszoj]]. Mimo wielkiego zapału i charyzmy, Nuriejew nie poradził sobie w stolicy. Główną przyczyną jego niepowodzeń była trudna sytuacja finansowa. Dlatego też postanowił powrócić do leningradzkiej szkoły baletowej. Tam przez trzy lata kształcił się pod okiem legendarnego mistrza Aleksandra I. Puszkina. Ambitny artysta zachwycał publiczność na występach w ogólnokrajowym konkursie w stolicy, jak i w przedstawieniu dyplomowym w swojej szkole, po którym objął stanowisko solisty w Teatrze im. Kirowa. Podczas trzyletnich występów w balecie wykonywał ''[[Terminologia tańca klasycznego#P|pas de quatre]]'' w balecie ''[[Raymonda]]'', ''[[pas de deux]]'' w [[Śpiąca królewna (balet)|''Śpiącej Królewnie'']], ''[[pas de trois]]'' w balecie ''[[Jezioro łabędzie]]''. Występował również w klasycznych przedstawieniach jak: [[Don Kichot (balet)|''Don Kichot'']], [[Dziadek do orzechów (balet)|''Dziadek do orzechów'']], ''[[Giselle]]''. Podczas swoich występów w Teatrze Kirowa Nuriejew przejawiał predyspozycje do tworzenia własnych interpretacji i inwencji twórczej. Ze względu na olbrzymią popularność jego życie osobiste, jak i działalność artystyczna znalazły się w kręgu zainteresowań [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckich]] służb bezpieczeństwa ([[KGB]]).
Mimo to w 1961 Nuriejew otrzymał szansę wystąpienia przed [[Francja|francuską]] widownią. Pierwszy występ radzieckiej grupy baletowej w [[Paryż]]u, z którą Nuriejew tam przybył, odbył się 1. czerwca. Podczas pobytu, ciekawy świata Nuriejew, dzięki dobrej zajomości francuskiego, zwarł znajomości z kilkoma Francuzami, głównie tancerzami, co spotkało się z zarzutami za strony opiekującego się grupą agenta KGB. Występy miały być kontynuowane w Londynie i 16 czerwca 1961 grupa udała się na [[Lotnisko Le Bourget|lotnisku Le Bourget]]. Tam radzieccy agenci nie zezwolili Nuriejewowi na lot do Londynu, lecz nakazali mu powrót do [[ZSRR]] samolotem do Moskwy, który odlatywał niewiele później. Dzięki pomocy dwójki francuskich przyjaciół udało mu się poprosić na lotnisku o azyl polityczny. Po tym głośnym, a dla niego przełomowym kroku artysta otrzymał angaż w [[International Ballet]], którego dyrektorem był [[Marquis du Cuevas]]. Duże znaczenie w karierze Nuriejewa odegrała [[Margot Fonteyn]], z którą stworzył liczne duety. Ich występy zachwycały publiczność tym razem spoza obszaru Związku Radzieckiego. Niezapomniane kreacje tworzył też wraz z innymi wielkimi [[primabalerina]]mi: [[Sylvie Guillem]], [[Lynn Seymour]], [[Eva Evdokimova|Evą Evdokimovą]], [[Carla Fracci|Carlą Fracci]], [[Marcia Haydee|Marcią Haydee]] czy [[Natalia Markarowa|Natalią Markarowa]] i [[Karen Kain]]. Głośną kreacją był duet męski o silnej wymowie homoerotycznej z Christopherem Gable w 1964 w ''Images of
W 1986, kiedy był kierownikiem artystycznym Baletu Opery Paryskiej, doszło do silnego konfliktu między [[Maurice Béjart|Bejartem]] a Nuriejewem. Opera Paryska udzieliła wówczas Nuriejewowi pełnego poparcia. Niestety, ten 'sukces profesjonalny' przyszedł w czasie poważnego kryzysu w prywatnym życiu artysty. Kilka dni później w szpitalu w Toronto (1 kwietnia 1986) zmarł [[Eric Bruhn]], wielki tancerz baletu duńskiego. Bruhn był największą miłością życia Nuriejewa i jego wieloletnim partnerem<ref>Julie Kavanagh: ''Nureyev. The Life'', s. 604.</ref>. W latach 90. w wyniku zaawansowanej choroby (w 1984 wykryto w niego [[AIDS]]) Nuriejew musiał ograniczyć swoje występy. W grudniu 1992 artysta zaprezentował się po raz ostatni w pożegnalnych kreacjach w ''Śpiącej królewnie'' oraz widowisku tanecznym ''Christoforo'' w [[Budapeszt|Budapeszcie]]. 6 stycznia 1993, w przeddzień [[prawosławie|prawosławnego]] [[Boże Narodzenie|Bożego Narodzenia]], Rudolf Nuriejew zmarł w szpitalu Notre Dame du Perpétuel Secours w Levallois-Perret.
| |||