Kateb Yacine: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Działalność polityczna oraz pierwsze utwory ==

Z liceum został wydalony m.in. z powodu nękających go stanów depresyjnych (najprawdopodobniej spowodowanych ujrzeniem matki „szalonej”)oraz działalności politycznej. Ojciec posłał go więc do liceum w Bone (obecnie Annaba). Kateb spotkał tam „Nedjma”. Pod wpływem spotkań z Nadjmą w [[1946]] roku opublikował swój pierwszy zbiór wierszy. Jego poezja szokuje ostrym dramatyzmem o odcieniu fatalistycznym( '''Monologi''' z 1946 roku). W tym okresie rozpoczęła się również jego działalność polityczna na większą skalę. W 1946 roku wygłasza konferencje pod protekcją [[Partia Narodu Algierskiego|Partii Narodu Algierskiego]](w owym czasie była to wielka [[partie nacjonalistyczne|partia nacjonalistyczna]]). W maju [[1947]] roku Kateb przybywa do Paryża i wygłasza tam, w Sali Towarzystw Naukowych, konferencję na temat emira arabskiego Abdel-Kadera, przynależącego do [[Komunistyczna Partia Algierska|Komunistycznej Partii Algierskiej]]. W czasie swojej drugiej podróży do Francji w 1948 roku opublikował swoją jedyną powieść '''„ Nedjma”''' (z franc. Nedjma o ule Poeme o ule Couteau) w czasopiśmie „Le Mercure de France”. Powieść ta swoją formą zbliża się do tragedii antycznej. Treścią jest fatalizm rodzimej walki wyzwoleńczej, toczonej od stuleci przez nie zmieniających się bohaterów, spośród których na pierwszy plan wysuwa się Nedjma (bohaterka powieści i dramatów), personifikująca mityczną Algierię. Postaci dramatów Yacine’a odradzają się po klęsce, próbując nieustannie wyjść z sytuacji bez wyjścia. W jego sztukach jak mówi sam autor "wydarzenia nie są spięte chronologią, ale są rotacją czasu"- złamana zostaje w ten sposób klasyczna jedność czasowa. W latach [[1949]]-[[1951]] pisze artykuły dla dziennika „Alger republicain”.

Śmierć ojca w [[1950]] sprawia, że Kateb na jakią czas osiada w Algierii, gdzie pracuje jako robotnik przy załadunkach i rozładunkach towaru na statkach w Algierze. Pod koniec lat ’50 wrócił jednak do Paryża, gdzie pracował z [[Malkiem Haddadem]]. W [[1954]] roku w czasopiśmie „Esprit”,opublikował swój utwór zatytułowany '''„Nieboszczyk osaczony”''' (z franc. Le cadovre encercle”), który następnie został wystawiony na scenie przez Jean-Marie Serreau. Spektakl wzbudził kontrowersje, wprowadzono, więc zakaz wystawiania spektaklu we [[Francja|Francji]]. Powieść ''„Nedjma”'' zostaje opublikowana w [[1956]] roku.