Ochrana: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Ort
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
poprawki redakcyjne
Linia 2:
[[Plik:Okhranka group photo.jpg|thumb|300px|Szef Ochrany (dolny rząd, w środku) [[generał porucznik|gen. por.]] ''Aleksandr Wasiliewcz Gierasimow'' ({{w języku|ru|''Александр Васильевич Герасимов''}}) z naczelnikami wydziałów i śledczymi, [[Petersburg]], (1905)]]
[[Plik:Arrest of a Propagandist.jpg|thumb|300px|''Aresztowanie propagandysty'', obraz [[Ilja Riepin|Ilji Riepina]]]]
'''Ochrana''' ([[język rosyjski|ros.]] '''''Отделение по охранению порядка и общественной безопасности''''', ''Otdielenije po ochranieniju poriadka i obszczestwiennoj biezopasnosti'', Oddział ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego) – tajna policja polityczna w [[Imperium Rosyjskie|Imperium Rosyjskim]], powstałautworzona po zabójstwie cara [[Aleksander II Romanow|Aleksandra II]], na mocy [[ukaz]]u [[Aleksander III Romanow|Aleksandra III]] z 14 sierpnia 1881, w miejsce istniejącego do 1880 roku [[III Oddział Kancelarii Osobistej Jego Cesarskiej Mości|III Oddziału Kancelarii Osobistej Jego Cesarskiej Mości]]. Zlikwidowana w czasie [[rewolucja lutowa 1917|rewolucji lutowej]] w 1917.
 
== Główne zadania i metody działania ==
Głównym zadaniem Ochrany było tropienie przeciwników władzy, natomiast jej specjalnością stało się organizowanie wszelkiego rodzaju [[Prowokacja (zachowanie)|prowokacji]]. Do tej poryWcześniej w Rosji istniały następujące formacje policyjne:
* policja wiejska
* policja miejska
Linia 11:
* [[Samodzielny Korpus Żandarmów]]
 
Ochrana miała własne szyfry i system łączności, niezależne od Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Ministerstwa Spraw Zagranicznych i dowództwa wojskowego. Organizacyjnie podlegała, poprzez powołany w 1898 Wydział Specjalny (Osobyj Otdieł), dyrektorowi Departamentu Policji, działającemu w ramach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Ochrana dysponowała rzesządużą liczbą funkcjonariuszy i armią płatnych agentów. Zasadniczą taktyką Ochrany była infiltracja działających wtedy w Rosji licznych organizacji wywrotowych, natomiast jej specjalnością stało się organizowanie wszelkiego rodzaju prowokacji.
 
Ochrana zatrudniała stosunkowo niewielki zespół etatowych funkcjonariuszy, ale korzystała z rozbudowanej (w 1915 około 300 tysięcy) sieci tajnych agentów, z prowokacji jako metody walki politycznej i tzw. filerów.
Linia 19:
 
== Protokoły mędrców Syjonu ==
Jedną z najbardziej brzemiennych w skutki prowokacji ''Ochrany'' było sfabrykowanie przez nią ''[[Protokoły mędrców Syjonu|Protokołów mędrców Syjonu]]'', czyli rzekomych planów opanowania świata przez [[Żydzi|Żydów]]. ''Protokoły'' zaczęły w pewnym momencie żyć własnym życiem i stały się orężem walki politycznej w wielu krajach, m.in. [[III Rzesza|Niemczech nazistowskich]]. Do dzisiaj są też wydawane w niektórych [[Kraje arabskie|krajach arabskich]] i traktowane jak prawda historyczna.
 
== Niektórzy funkcjonariuszeFunkcjonariusze i współpracownicy (m.in.) ==
* [[Jewno Azef]]
* Bakaj – urzędnik do zadań specjalnych Oddziału Ochrany w Warszawie