Albrecht Meklemburski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne
drobne redakcyjne
Linia 40:
Był drugim synem [[Władcy Meklemburgii|księcia meklemburskiego]] [[Albrecht II (książę Meklemburgii)|Albrechta II Wielkiego]] i jego żony Eufemii, siostry króla Szwecji [[Magnus Eriksson|Magnusa II Erikssona]].
 
W 1364 wybrany królem Szwecji, na co nie zgodziła się większość szlachty. W efekcie siłą zagarnął tron. Wyjątkowo niepopularny władca. Znienawidzony zwłaszcza w [[Finlandia|Finlandii]], po ograniczeniu praw Finów i pozbawieniapozbawieniu szlachty fińskiej majątków. Wprowadził poddaństwo wśród chłopów. W 1374 w Finlandii wybuchło powstanie. Chłopi zabijali nowo zamieszkałą szlachtę (w majątkach zagarniętych przez Albrechta). Powoli tracił kontrolę nad Królestwem Szwecji. Był niepopularny wśród swojego wojska. Spokój przywrócił szwedzki możnowładca [[Bo Jonsson Grip]].
[[Plik:Albrekt av Mecklenburgs kungliga sigill 1.jpg|thumb|left|200px|Pieczęć królewska Albrechta]]
W 1384, dwa lata przed swoją śmiercią [[Bo Jonsson Grip]] spisał testament. Przekazywał w nim wszystkie zamki i zastawy stanom szwedzkim, a zarząd powierzał specjalnej komisji złożonej z możnowładców świeckich i duchownych. Wykonanie tego testamentu stało się bezpośrednią przyczyną konfliktu między królem Albrechtem, który starał się obalić jego postanowienia pod pozorem obrony interesów wdowy po zmarłym, Małgorzaty Dume, i jego poddanymi.
 
Tak napięta sytuacja doprowadziła do tego, że już w 1387 opozycyjnie nastawieni możnowładcy szwedzcy rozpoczęli negocjacje z [[Królestwo Danii i Norwegii|królową Danii i Norwegii]] [[Małgorzata I|Małgorzatą I]]. Doprowadziły one w marcu 1388 roku do podpisania układu w Dalaborg nad [[Wener|jeziorem Wener]], w którym poddawali się pod jej protekcję i czynili z niej wykonawczynią testamentu Bo Jonssona Gripa. Oznaczało to jawny bunt przeciw władzy Albrechta. Zakończył się on zwycięstwem opozycji szwedzkiej wspieranej przez wojska duńsko-norweskie nad niemieckimi oddziałami króla w decydującej bitwie pod Falköping (24 lutego 1389), a sam Albrecht dostał się do niewoli.
 
Kolejne 6 lat spędził uwięziony na zamku [[Lindholm]] w [[Skania|Skanii]]. Dopiero 26 września 1395 zawarto za pośrednictwem [[Hanza|Hanzy]] porozumienie między Albrechtem a Małgorzatą I. W zamian za odzyskanie wolności obiecywał on wypłacenie 60000 grzywien okupu. [[Hanza]] w zamian za poręczenie wypłaty w ciągu 3 lat, otrzymywała w zastaw [[Sztokholm]] od Albrechta. Jeżeli po upływie okresu poręczenia Małgorzata nie otrzymałaby całości sumy, Hanza miała przekazać jej to miasto.
 
Albrecht został pochowany w klasztorze[[Kościół cystersówpocysterski w [[Bad Doberan|klasztorze cystersów w Doberanie]].
 
== Bibliografia ==