Stanisław Dobosz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
kilka merytorycznych oraz stylistyczne |
||
Linia 13:
| commons =
}}
'''Stanisław Józef Dobosz'''<ref>Zdjęcia portretowe w: "Łódź w Ilustracji", 1935, nr 17, s. 3 oraz w "ŁwI", 1937, nr 41, s. 7.</ref>. (ur. [[18 stycznia]] [[1902]] w [[Szebnie|Szebniach]], zm. [[26 kwietnia]] [[1969]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski nauczyciel i [[rzemieślnik]], poseł na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm]] [[II Rzeczpospolita|II RP]] [[Sejm III kadencji (1930-1935)|III kadencji]] (1930–1935) oraz [[Posłowie na Sejm Ustawodawczy (1947–1952)|na]] [[Sejm Ustawodawczy (1947-1952)|Sejm Ustawodawczy]] (1947–1952), dyrektor [[Związek Rzemiosła Polskiego|Izby Rzemieślniczej]] w [[Łódź|Łodzi]] (IV 1935 - IX 1939 oraz 1945 - 195.?.)<ref>Na zdjęciach z różnych wydarzeń jako dyr. Izby Rzemieślniczej w "Łodzi w Ilustracji" (dod. niedzielny do "Kuriera Łódzkiego"): 1935, nr-y 17,28,30,47,nr 48; 1936, nr 25 oraz 1937, nr-y 41 i 49.</ref>.
== Życiorys ==
Po ukończeniu szkoły średniej w [[Nowy Sącz|Nowym Sączu]] studiował prawo i ekonomię na [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytecie Stefana Batorego]]. Od 1920 do 1935 pracował jako nauczyciel w [[Oszmiana|Oszmianie]], a później w [[Wilno|Wilnie]]. Pełnił też obowiązki prezesa [[Związek Nauczycielstwa Polskiego|Związku Nauczycielstwa Polskiego]] w [[Województwo wileńskie (II Rzeczpospolita)|województwie wileńskim]] oraz członka Zarządu Głównego w Warszawie
W 1930 r. wybrany na posła na Sejm II RP III kadencji, z listy [[Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem|BBWR]], w okręgu [[Lida]].
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] więziony w więzieniu przy ul. Szterlinga. Od 1940 do 1942 ukrywał się na wsi. W 1942 przyjechał do [[Warszawa|Warszawy]], gdzie pracował w Związku Cechów. Po klęsce [[Powstanie warszawskie|Powstania Warszawskiego]] przebywał w [[Pruszków|Pruszkowie]] i [[Grodzisk Mazowiecki|Grodzisku]]. ▼
W 1935 r. objął funkcję dyrektora Izby Rzemieślniczej w [[Łódź|Łodzi]]<ref>[http://rzemioslo.q4.pl/?id=15 Historia Rzemiosła Włocławek]</ref>. Stał też na czele Instytutu Doskonalenia Zawodowego Rzemiosła. W 1936 był współorganizatorem dużej Wystawy/Targów Rzemiosła w łódzkim parku im. S. Staszica.
Po 1945 utrzymał stanowisko dyrektora Izby Rzemieślniczej. W wyborach z 19 stycznia 1947 ubiegał się o mandat posła na Sejm z listy [[Stronnictwo Pracy|Stronnictwa Pracy]] na mocy umowy podpisanej między Stronnictwem a przedstawicielami prywatnej inicjatywy<ref>Kandydaturę Dobosza wystawił Komitet Wyborczy Bezpartyjnego Rzemiosła, Handlu i Drobnej Wytwórczości, zob. Waldemar Bujak, ''Historia Stronnictwa. Pracy 1937–1946–1950'', Warszawa 1988, s. 200; ''Przedstawiciele inicjatywy prywatnej na pierwszych miejscach list SP'', [[Ilustrowany Kurier Polski]], nr 351, 25 grudnia 1946, s. 17</ref>. Zajmował drugie miejsce na liście w [[Łódź|Łodzi]]<ref>''Kandydaci Stronnictwa Pracy na posłów do Sejmu Ustawodawczego'', tamże, nr 3/1947, s. 5</ref>, – okręgu, gdzie SP zdobyła najwięcej mandatów (3). Po uzyskaniu miejsca w parlamencie nie przyłączył się do Klubu Poselskiego SP, pozostając niezrzeszony. ▼
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] więziony ok. 2 miesięcy w więzieniu przy ul. S. Sterlinga w ramach niemieckiej akcji przeciwko inteligencji Łodzi i wojew. łódzkiego (tzw. [[Intelligenzaktion Litzmannstadt|"Inteligenzaktion"]]); zwolniony w styczniu 1940 roku.
▲Po
Po zakończeniu okupacji niemieckiej (1945 r.) powrócił do Łodzi, gdzie podjął dalej pracę jako dyrektor tamtejszej Izby Rzemieślniczej, na którym pozostał prawdopodobnie do przełomu lat 40. i 50. XX wiek.
▲
Po 1957 stał na czele Centralnego Związku Rzemieślniczych Spółdzielni Zaopatrzenia i Zbytu w Warszawie.
| |||