Trzęsienie ziemi w Lublanie (1895): Różnice pomiędzy wersjami

Już 15 kwietnia rano, rada miasta podjęła decyzję o pomocy osobom najbardziej dotkniętym katastrofą. Wszystkie szkoły i niektóre fabryki zostały tymczasowo zamknięte. Ponieważ mieszkańcy bali się nocować w domach, na placach i w parkach zbudowano baraki i postawiono namioty<ref name=":1" />. Wielu mieszkańców Lublany opuściło miasto<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Gradec |czasopismo = [[Kurier Lwowski]] |data = 1895-04-23 |data dostępu = 2020-03-28 |s = 5 |opublikowany = anno.onb.ac.at |url = http://anno.onb.ac.at/cgi-content/anno?aid=klw&datum=18950423&query=%22lublany%22&ref=anno-search&seite=5}}</ref>. W mieście brakowało żywności, dlatego powstało pięć kuchni, które serwowały bezpłatne lub tanie gorące posiłki. Radny miejski [[Ivan Hribar|Ivan Hribar]] zaproponował radzie miasta, aby z jednej strony poprosić cesarza o wsparcie, a z drugiej, aby wykorzystać sytuację i nie tylko odbudować miasto, ale je zmodernizować i rozbudować<ref name=":1" />. 23 stycznia 1896 roku rada miasta przyjęła plan regulacyjny dla Lublany. Opracowało go miejskie biuro architektoniczne kierowane przez Jana Duffégo. W opracowaniu planu uwzględniono wskazówki zawarte w pracy o sposobie regulacji w Lublanie, opublikowanej w 1896 roku przez słowackiego architekta [[Max Fabiani|Maxa Fabianiego]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Fabiani's Heritage in Ljubljana |data dostępu = 2020-03-28 |opublikowany = mgml.si |url = https://mgml.si/en/city-museum/exhibitions/191/fabianis-heritage-in-ljubljana/}}</ref>.