Kalokagatia: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
linkfix
Montanit (dyskusja | edycje)
m Półpauza
Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017
Linia 1:
'''Kalokagatia''' ({{greka|καλοκἀγαθία}} ''kalokagathia'', od {{grc|καλὸς κἀγαθός}} ''kalos kagathos'' – dosł. „piękny i dobry”), właściwa forma ''kalokagathia'' - [[Starożytna Grecja|greckie]] pojęcie oznaczające połączenie [[dobro|dobra]] z [[piękno|pięknem]]. W tym samym znaczeniu, lecz jako ''κаλος και αγαθος'' lub ''κаλος καγαθος'' występowało w dziełach [[Homer]]a, [[Solon]]a i [[Tukidydes|Tukidedesa]]. Było ono odzwierciedleniem szlachetnego i etycznego postępowania. Pierwszą znaną z imienia osobą, która użyła tego pojęcia, był [[Ksenofont]].
 
Pierwszym filozofem, który w swej refleksji dotyczącej [[paideia|paidei]] i [[etyka|etyki]] używał tego sformułowania, był [[Arystoteles]]. Według niego oznaczała ona życie [[cnota|cnotliwe]], a nawet najwyższą z cnót (podobieństwo do teorii [[Platon]]a), którą osiąga się po zdobyciu wcześniejszych, niższych w hierarchii przymiotów - staje się więc ona umiejętnością czynienia [[dobro|dobra]] dla niego samego. Skierowuje ona ku refleksji i kontemplacji [[Bóg|Bytu Najwyższego]] i podporządkowuje wszystkie inne dziedziny życia temu aktowi. Ma ona również wymiar kulturowy, społeczny i polityczny. Kalokagathii poświęcona jest ostatnia część ''Etyki eudemejskiej'' Stagiryty (1248 b – 1249 b).