Wincenty Teofil Popiel: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
akt. bp Popiel został konsekrowany tylko przez jednego biskupa. Wspomina o tym w swoich pamiętnikach tom I str. 173. Tam też podaje miejsce konsekracji. https://fbc.pionier.net.pl/details/nn3tvlg
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne
Linia 46:
|data konsekracji = 6 grudnia 1863
|miejscowość konsekracji = Płock
|miejsce konsekracji = [[Bazylikabazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku|katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny]]
|konsekrator = [[Henryk Ludwik Plater]]
|współkonsekratorzy =
|biskupi konsekrowani =
{{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Karol Hryniewiecki]]|7 maja 1883}}
{{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Antoni Franciszek Sotkiewicz]]|20 maja 1883}}
|biskupi współkonsekrowani =
Linia 58 ⟶ 59:
Był synem Konstantego i Zofii z hr. Badenich. Ukończył kursy prawnicze w Warszawie, po których pracował w sądownictwie. Po śmierci ojca wrócił na wieś i tam podjął decyzję o wstąpieniu do kieleckiego seminarium, które ukończył w 1849. [[sakrament święceń|Święcenia kapłańskie]] otrzymał 5 sierpnia 1849<ref name=HC>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. VIII, Patavium 1978, s. 460. {{lang|la}}</ref>. Studiował w [[Leuven|Lowanium]], gdzie otrzymał tytuł doktora teologii, i w Rzymie. Po powrocie do Kielc został profesorem seminarium i pełnił funkcję wiceregensa<ref name="Ś. p. X. Wincenty Popiel">{{cytuj pismo|url=http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=43203&from=publication|tytuł=Ś. p. X. Wincenty Popiel|czasopismo=[[Czas (dziennik)|Czas]]|wolumin=Nr 568, r. 65|data=1912-12-09|strony=1|data dostępu=2017-08-16}}</ref>.
 
16 marca 1863<ref name=HC/> papież [[Pius IX]] mianował go [[biskup diecezjalny|biskupem diecezjalnym]] [[diecezja płocka|diecezji płockiej]]. [[sakra|Sakrę biskupią]] przyjął 6 grudnia 1863 zw rąk[[bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku|katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku]]. Udzielił mu ich [[Henryk Ludwik Plater|Henryka Ludwika Platera]], któremu asystowali dwaj prezbiterzy: kustosz płocki Tomasz Franciszek Myśliwski i prokurator miejscowej kapituły katedralnej Antoni Baliński, którzy na tę okoliczność otrzymali papieską dyspensę<ref>K.R. Prokop, [http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Prawo_Kanoniczne_kwartalnik_prawno_historyczny/Prawo_Kanoniczne_kwartalnik_prawno_historyczny-r2010-t53-n1_2/Prawo_Kanoniczne_kwartalnik_prawno_historyczny-r2010-t53-n1_2-s315-366/Prawo_Kanoniczne_kwartalnik_prawno_historyczny-r2010-t53-n1_2-s315-366.pdf ''Sukcesja święceń biskupich pasterzy kościoła warszawskiego (1798–2007)''], „Prawo Kanoniczne”, t. 53, Warszawa 2010, s. 354332–333.</ref>. W 1868 został [[zesłanie|zesłany]] do [[Nowogród Wielki|Nowogrodu Wielkiego]]. Dopiero układy między stolicą Apostolską a rządem rosyjskim położyły kres banicji. Bullą papieską z 5 lipca 1875<ref>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. VIII, Patavium 1978, s. 594. {{lang|la}}</ref> mianowany został biskupem diecezjalnym [[diecezja kujawsko-kaliska|diecezji kujawsko-kaliskiej]], a 15 marca 1883<ref>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. VIII, Patavium 1978, s. 583. {{lang|la}}</ref> [[biskupi warszawscy|arcybiskupem metropolitą warszawskim]].
 
Zmarł w nocy 7/8 grudnia 1912 w Warszawie<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Kronika. Z kroniki żałobnej | czasopismo = [[Głos Rzeszowski]] | strony = 6 | data = Nr 51 z 15 grudnia 1912 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=1857}}</ref>. Został pochowany w krypcie arcybiskupów warszawskich w [[bazylika archikatedralna św. Jana Chrzciciela w Warszawie|archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie]].