Komitet Narodowy Polski (1917–1919): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 8:
Bezpośrednią przyczyną jego powołania było [[rewolucja lutowa 1917|rewolucja lutowa]] i obalenie [[samodzierżawie|caratu]] w [[Imperium Rosyjskie|Imperium Rosyjskim]], które wcześniej sprzeciwiało się tworzeniu jakichkolwiek polskich formacji zbrojnych u boku państw Ententy<ref>''Do roku 1917, pomimo wysiłków polskich środowisk niepodległościowych inicjatywa utworzenia Armii Polskiej na Zachodzie napotykała jednak trudności. We Francji liczono się z negatywnym stanowiskiem Rosji. Sytuacja zmieniła się wiosną 1917 r - po rewolucji lutowej w Rosji państwa Ententy uzyskały wolną rękę.'' ([https://dzieje.pl/aktualnosci/dekret-o-utworzeniu-armii-polskiej-we-francji ''Dekret o utworzeniu Armii Polskiej we Francji''])</ref>.
KNP prowadził politykę zagraniczną odradzającego się państwa polskiego i organizował [[Armia Polska we Francji|Armię Polską we Francji]]. Był [[uznanie międzynarodowe|uznany]] przez rządy [[III Republika Francuska|Francji]] (20 września), [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] (15 października), [[Królestwo Włoch (1861–1946)|Włoch]] (30 października), [[Stany Zjednoczone|USA]] (10 listopada 1917) za oficjalnego reprezentanta odradzającej się państwowo [[II Rzeczpospolita|Polski]]<ref>[[Wojciech Roszkowski]], ''Najnowsza historia Polski 1914-1939'', Warszawa 2011, s. 35.</ref><ref>[[Mieczysław Ryba]], ''Komitet Narodowy Polski'', [w:] „Encyklopedia Białych Plam“, t. 9, Radom 2002, s. 251.</ref><ref>[[Janusz Pajewski]], ''Historia powszechna 1871-1918'', wyd. 8, Warszawa 1999, s. 433.</ref>. KNP posiadał swoje przedstawicielstwa w Belgii, Włoszech, Szwecji, Brazylii, Wlk. Brytanii, USA. KNP uznał powstały 16 stycznia 1919 [[rząd Ignacego Jana Paderewskiego]].▼
W styczniu 1919 w oparciu o porozumienie polityczne [[Naczelnik Państwa|Naczelnika Państwa]] [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]] z [[Roman Dmowski|Romanem Dmowskim]] do Komitetu zostali [[kooptacja|dokooptowani]] przedstawiciele Naczelnika Państwa ([[Kazimierz Dłuski]], [[Leon Wasilewski]], [[Michał Sokolnicki (dyplomata)|Michał Sokolnicki]], [[Stanisław Patek]], [[Antoni Sujkowski]], [[Stanisław August Thugutt|Stanisław Thugutt]], [[Medard Downarowicz]], [[Herman Lieberman]], [[Władysław Baranowski (dyplomata)|Władysław Baranowski]], [[Stanisław Hempel (dyplomata)|Stanisław Hempel]]), zaś Komitet stał się oficjalnym reprezentantem rządu [[II Rzeczpospolita|RP]] na [[Konferencja pokojowa w Paryżu (1919–1920)|paryską konferencję pokojową]]<ref>Mieczysław Ryba, ''Komitet Narodowy Polski'', [w:] „Encyklopedia Białych Plam“, t. 9, Radom 2002, s. 251.</ref>. Rozwiązał się formalnie na życzenie premiera [[Ignacy Jan Paderewski|Ignacego Paderewskiego]] 15 kwietnia 1919<ref>[[Piotr Łossowski]], ''Kształtowanie się państwa polskiego i walka o granice (listopad 1918-czerwiec 1919)'' w: ''Historia dyplomacji polskiej'' t. IV, Warszawa 1995, [[Wydawnictwo Naukowe PWN|Państwowe Wydawnictwo Naukowe]], ISBN 83-01-11714-1, s.103.</ref>, jego członkowie tworzyli trzon delegacji Polski na paryską konferencję pokojową do podpisania i ratyfikacji [[Traktat wersalski|traktatu wersalskiego]] i traktatów pochodnych.▼
Zadaniami KNP były:
Linia 17 ⟶ 13:
* kierownictwo sprawami politycznymi armii polskiej we Francji oraz moralna i materialna nad nią opieka
* opieka konsularna nad Polakami przebywającymi w państwach Ententy
▲KNP prowadził politykę zagraniczną odradzającego się państwa polskiego i organizował [[Armia Polska we Francji|Armię Polską we Francji]]. Był [[uznanie międzynarodowe|uznany]] przez rządy [[III Republika Francuska|Francji]] (20 września), [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] (15 października), [[Królestwo Włoch (1861–1946)|Włoch]] (30 października), [[Stany Zjednoczone|USA]] (10 listopada 1917) za oficjalnego reprezentanta odradzającej się państwowo [[II Rzeczpospolita|Polski]]<ref>[[Wojciech Roszkowski]], ''Najnowsza historia Polski 1914-1939'', Warszawa 2011, s. 35.</ref><ref>[[Mieczysław Ryba]], ''Komitet Narodowy Polski'', [w:] „Encyklopedia Białych Plam“, t. 9, Radom 2002, s. 251.</ref><ref>[[Janusz Pajewski]], ''Historia powszechna 1871-1918'', wyd. 8, Warszawa 1999, s. 433.</ref>. KNP posiadał swoje przedstawicielstwa w Belgii, Włoszech, Szwecji, Brazylii, Wlk. Brytanii, USA. KNP uznał powstały 16 stycznia 1919 [[rząd Ignacego Jana Paderewskiego]].
▲W styczniu 1919 w oparciu o porozumienie polityczne [[Naczelnik Państwa|Naczelnika Państwa]] [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]] z [[Roman Dmowski|Romanem Dmowskim]] do Komitetu zostali [[kooptacja|dokooptowani]] przedstawiciele Naczelnika Państwa ([[Kazimierz Dłuski]], [[Leon Wasilewski]], [[Michał Sokolnicki (dyplomata)|Michał Sokolnicki]], [[Stanisław Patek]], [[Antoni Sujkowski]], [[Stanisław August Thugutt|Stanisław Thugutt]], [[Medard Downarowicz]], [[Herman Lieberman]], [[Władysław Baranowski (dyplomata)|Władysław Baranowski]], [[Stanisław Hempel (dyplomata)|Stanisław Hempel]]), zaś Komitet stał się oficjalnym reprezentantem rządu [[II Rzeczpospolita|RP]] na [[Konferencja pokojowa w Paryżu (1919–1920)|paryską konferencję pokojową]]<ref>Mieczysław Ryba, ''Komitet Narodowy Polski'', [w:] „Encyklopedia Białych Plam“, t. 9, Radom 2002, s. 251.</ref>. Rozwiązał się formalnie na życzenie premiera [[Ignacy Jan Paderewski|Ignacego Paderewskiego]] 15 kwietnia 1919<ref>[[Piotr Łossowski]], ''Kształtowanie się państwa polskiego i walka o granice (listopad 1918-czerwiec 1919)'' w: ''Historia dyplomacji polskiej'' t. IV, Warszawa 1995, [[Wydawnictwo Naukowe PWN|Państwowe Wydawnictwo Naukowe]], ISBN 83-01-11714-1, s.103.</ref>, jego członkowie tworzyli trzon delegacji Polski na paryską konferencję pokojową do podpisania i ratyfikacji [[Traktat wersalski|traktatu wersalskiego]] i traktatów pochodnych.
== Przypisy ==
| |||