Srebrne Tarcze: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
przeredagowanie tych nieskładnych i niedbałych stylistycznie wiadomości, z popr. definicji, meryt. i ort./int.
Linia 1:
'''Srebrne Tarcze''' (Argyraspidzi, [[język starogrecki|stgr.]] Ἀργυράσπιδες Argyraspides) – elitarna formacja piechoty w armii [[Aleksander Macedoński|Aleksandra Wielkiego]], a następnie u syryjskich [[Seleucydzi|Seleucydów]].
'''Srebrne Tarcze''' (argyraspidzi, argyraspidai), byli elitarną formacją piechoty armii [[Seleucydzi|Imperium Seleucydów]]. Walczyli w formacji [[falanga|falangi]] na wzór macedońskich sarisoforoi (falangitów), aczkolwiek potrafili pełnić zadania typowe dla [[hypaspiści|hypaspistów]] takie jak szturmy na strategiczne pozycje czy mury miejskie. Uzbrojeni byli w 6- metrowe włócznie [[sarisa]], grecki miecz [[kopis]] a także tarczę. Pancerz składało się z napierśników i nagolennic. Trudno powiedzieć, czy była ona posrebrzana, okuta [[srebro|srebrem]] czy też całkowicie z niego wykonana. Rekrutowani byli zwykle z synów arystokracji rodowej- [[Polibiusz]] twierdził, że byli to "''mężowie wybrani z całego państwa''". Korpus Srebrnych Tarcz miał liczyć 10 tysięcy żołnierzy.
 
Rekrutowani byli na ogół z synów arystokracji rodowej – według [[Polibiusz]]a byli to „mężowie wybrani z całego państwa”. Korpus ich miał liczyć 10 tysięcy żołnierzy.
 
Walczyli w szyku [[falanga|falangi]] na wzór macedońskich [[pedzetajrowie|pedzetajrów]], choć wykonywali też zadania typowe dla [[hypaspiści|hypaspistów]] (szturmy na strategiczne pozycje czy mury miejskie). Uzbrojeni byli w 6-metrowe włócznie ([[sarisa]]), grecki krzywy miecz [[kopis]] i tarczę. Sporne jest, czy była wykonana ze srebra, czy tylko nim okuta bądź posrebrzana. Pozostałe wyposażenie ochronne składało się z napierśników i nagolennic.
 
== Początki ==
Korpus Srebrnych Tarcz miał powstać w czasietrakcie kampanii [[Aleksander Macedoński|Aleksandra Wielkiego]] w Indiach. W trakciePodczas [[Wojny diadochów|Wojenwojen diadochów]], oddziałw tenjego składałskład się zwchodzili weteranówweterani Aleksandra osiedlonych w Azji. Mimo niewątpliwych walorów bojowych, lojalność tej jednostki była wątpliwa. W roku [[316 p.n.e.]] podczas [[Bitwa pod Gabiene|Bitwybitwy pod Gabiene]], porzucili oni [[Eumenes z Kardii|Eumenesa z Kardii]] na rzecz [[Antygon I Jednooki|Antygona I Jednookiego]], abyby piętnaście lat później podczas [[Bitwa pod Ipsos|Bitwybitwy pod Ipsos]] przejść na stronę koalicji [[Kassander|Kassandra]], [[Lizymach|Lizymacha]] i [[Seleukos I Nikator|Seleukosa I Nikatora]].
 
== W Imperiumimperium Seleucydów ==
Od tamtej poryOdtąd Srebrne Tarcze są związane z [[Seleucydzi|Imperium Seleucydów]], gdzie stanowili gwardię królewską, a zarazem najbardziej elitarny oddział piechoty. Srebrne Tarcze najprawdopodobniejNajprawdopodobniej brałybrali udział we wszystkich ważniejszych bitwach Seleucydów. W tamtym czasie, formacja ta była w pełni lojalna i walczyła do ostatniej kropli krwi. Pokazuje to [[Bitwa pod Magnezją]], gdy pozostałości falangi [[Antioch III|Antiocha III]] formując czworoboki, zażarcie walczyły z wojskiem [[Starożytny Rzym|rzymskim]]. Kopia tej jednostki istniała w hellenistycznym [[Królestwo Greko-Baktryjskie|Królestwie Baktrii]].<ref>{{cytuj książkę | autor = Stanisław Kalita | tytuł = Grecy w Baktrii i w Indiach | miejsce = Kraków | data = 2005}}</ref>
 
== Ciekawostki ==