Manuel Noriega: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 50:
Absolwent tzw. Szkoły Ameryk specjalizującej się w wojnie ideologicznej i zwalczaniu lewicowych partyzantek w [[Ameryka Środkowa|Ameryce Środkowej]]. Początkowo był sojusznikiem [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]]. Od 1959 do 1986 pracował dla [[Centralna Agencja Wywiadowcza|CIA]], za co otrzymywał nawet 200 tysięcy dolarów rocznie<ref>[[Diane Ducret]], Emmanuel Hecht, ''Ostatnie dni dyktatorów'', Znak Horyzont, Kraków 2014, s. 211.</ref>. Od lat 70. stał na czele armii panamskiej. W 1981 po śmierci w wypadku lotniczym prezydenta Panamy gen. [[Omar Torrijos Herrera|Omara Torrijosa]] przejął władzę siłą i utrzymywał się przy niej jako dyktator kraju fałszując kolejne wybory. Pomagał CIA w tajnych operacjach przeciwko lewicy w Ameryce Łacińskiej, jego zadaniem było wspomaganie amerykańskich interesów w Ameryce Środkowej, w szczególności sabotowanie działań socjalistycznego rządu [[Sandinistowski Front Wyzwolenia Narodowego|sandinistów]] w [[Nikaragua|Nikaragui]] oraz rewolucjonistów [[Front Wyzwolenia Narodowego im. Farabunda Martíego|FMLN]] w [[Salwador]]ze. Według późniejszych oskarżeń, pomimo współpracy z amerykańską [[Drug Enforcement Administration|Administracją Legalnego Obrotu Lekarstw]], wspomagał jednocześnie handlarzy narkotyków<ref>{{cytuj stronę| url=http://archive.is/20120715144856/http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80708,4473272.html| tytuł =Noriega zakończył odbywanie kary, grozi mu ekstradycja do Francji| data dostępu =2009-07-17| autor = | data = 2007-09-09| praca = | opublikowany = gazeta.pl (PAP) | oznaczenie = | strony = | język =}}</ref><ref name="Próba">{{cytuj stronę| url=http://wyborcza.pl/1,86176,2454323.html| tytuł =20 XII 1989. Próba ujęcia generała Manuela Antonio Noriegi | data dostępu =2009-07-17| autor = Włodzimierz Kalicki | data = 2004-12-20| praca = | opublikowany = Gazeta Wyborcza | oznaczenie = | strony = | język =}}</ref>.
W późnych latach 80. zaczął przeciwstawiać się polityce realizowanej przez amerykańskie agencje, które wyniosły go do władzy. Rozpoczął współpracę z [[kuba]]ńskim rządem [[Fidel Castro|Fidela Castro]], z którym wcześniej prowadził już interesy gospodarcze, będąc nieoficjalnym pośrednikiem Stanów Zjednoczonych w handlu z wyspą<ref>Coltman, Leycester (2003). ''The Real Fidel Castro'' s. 255, 267–268. New Haven and London: Yale University Press. {{ISBN|978-0300107609}}</ref>. Dziesięć lat po schwytaniu przez Amerykanów wyszła na jaw sprzedaż Kubie tajnych dokumentów amerykańskiej Agencji Bezpieczeństwa Narodowego; okazało się że współpracował również z [[Układ Warszawski|Układem Warszawskim]], przekazując zachodnie technologie wojskowe. Na tym procederze zarobił blisko 3 mln USD. Rozpoczęcie współpracy z Kubą spowodowało oskarżenie go przez Amerykanów o chęć budowy ''osi Kuba, Panama, Nikaragua''<ref>[http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114881,4428470.html Maciej Stasińsk: Panama boi się powrotu Manuela Noriegi. Gazeta Wyborcza.]</ref><ref>[http://web.archive.org/web/20180405180157/http://andromeda.rutgers.edu/~hbf/panama.htm Jane Franklin: Panama: Background and Buildup to Invasion of 1989. 2001.]</ref>.
{{Osobny artykuł|inwazja Stanów Zjednoczonych na Panamę}}
| |||