Filip Dimitrow: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
linkuję do nowego artykułu |
|||
Linia 33:
Powołany przez niego [[Rząd Filipa Dimitrowa|rząd]] kontynuował zainicjowane przez [[Rząd Dimityra Popowa|gabinet Dimityra Popowa]] reformy demokratyzujące Bułgarię, m.in. reformę finansową, zmieniającą [[Gospodarka planowa|gospodarkę centralnie planowaną]] na [[wolny rynek|wolnorynkową]] (ministrem finansów ponownie został [[Iwan Kostow]]). Ponadto wprowadził ustawę przywracającą dawnym właścicielom ziemie przywłaszczone przez reżim komunistyczny oraz rozpoczął proces [[prywatyzacja|prywatyzacji]] przedsiębiorstw sektora publicznego. Był pierwszym, który złożył projekt ustawy o „dekomunizacji sfery państwowej”<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.rfi.fr/actupl/articles/091/article_1722.asp|tytuł=''Lustracja w krajach Europy Wschodniej''|autor=Agnieszka Kumor|opublikowany=rfi.fr|data=12 lipca 2007|data dostępu=20 września 2010}}</ref>. W polityce zagranicznej Filip Dimitrow obrał, w sposób bardziej zdecydowany niż jego poprzednik, kierunek prozachodni. Jednym z najczęściej przywoływanych osiągnięć rządu z tego okresu jest fakt, że Bułgaria jako pierwszy kraj zaakceptowała niepodległość [[Macedonia Północna|Macedonii]], z którą stosunki w przeszłości nie zawsze układały się poprawnie. Jednak tak radykalna zmiana wizji politycznej była związana ze wzrostem nakładów finansowych na przebudowywaną administrację, co doprowadziło do zaciągnięcia przez Bułgarię [[Dług (ekonomia)|długu]] w [[Międzynarodowy Fundusz Walutowy|Międzynarodowym Funduszu Walutowym]]<ref>{{Cytuj stronę|url=https://edit.britannica.com/getEditableToc?tocId=253985|tytuł=''Bulgaria’s transition''|opublikowany=britannica.com|język=en|data dostępu=20 września 2010}}</ref>.
Rząd przetrwał ponad rok. W drugiej połowie 1992 Filipa Dimitrowa zaczął otwarcie krytykować [[
=== Działalność publiczna od 1992 ===
|