Wywodzi się,m]k[l;0lpky z greckiej litery [[gamma]] ([[Gamma|Γ]]). Pojawiła się w [[łacina|łacinie]] klasycznej w [[IV wiek p.n.e.|IV wieku p.n.e.]] – wcześniej do oznaczania głosk-igłoski [{{IPA|ɡ}}], tak jak [{{IPA|k}}] użużywano tej samej litery [[C]]. Dodanie do znaku C kreski umożliwiającej powstanie litery G przypisuje się Appiuszowi Klaudiuszowi Cenzorowi (312 r. p.n.e.)<ref>{{Cytuj|autor = Aleksander Gieysztor |tytuł = Zarys dziejów pisma łacińskiego |data = 2009 |isbn = 978-83-01-16054-8 |inni = Jadwiga Gniazdowska (red.) |miejsce = Warszawa |wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN |s = 49 |oclc = 750467223 }}</ref>. Współcześnie używana jest najczęściej do oznaczania głoski [{{IPA|ɡ}}], ale w zależności od języka przed '''e''' lub '''i''' może też oznaczać np. [{{IPA|ʤ}}], [{{IPA|ʒ}}], [{{IPA|j}}],[{{IPA|x}}] lub [{{IPA|h}}]. W [[język samoański|języku samoańskim]] oznacza dźwięk /{{IPA|ŋ}}/.
