Wilhelm Adam: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat.
drobne redakcyjne
Linia 24:
'''Wilhelm Adam''' (ur. [[15 września]] [[1877]] w [[Ansbach]], zm. [[8 kwietnia]] [[1949]] w [[Garmisch-Partenkirchen]]) – [[Generaloberst|generał pułkownik]] [[Wehrmacht]]u.
 
Wilhelm Adam wW 1897 r. rozpoczął służbę wojskową w armii [[Królestwo Bawarii|Królestwa Bawarii]]. Był oficerem królewskiego batalionu kolejowego. Dwa lata później awansował na [[porucznik]]a. W latach 1907-1912 był słuchaczem [[Uniwersytet Bundeswehry w Monachium|Akademii Wojskowej w Monachium]], której organizatorem był [[Wilhelm von Leeb]]. Po ukończeniu akademii został [[Oficer dyplomowany|oficerem Sztabu Generalnego]].
 
W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] dowodził kompanią, a następnie pełnił służbę w sztabie dywizji i armii.
 
Od 1921 r. był oficerem [[Reichswehra|Reichswehry]]. 1 kwietnia 1928 objął dowództwo 19 pułku piechoty w [[Monachium]]. W 1929 r. został szefem sztabu Dowództwa I Grupy (niem. ''Gruppenkommando'') w Berlinie[[Berlin]]ie. 1 lutego 1930 awansował na [[Generalmajor|generała majora]]. 1 października 1930 r. został mianowany szefem Urzędu Wojska (niem. ''Truppenamt''), będącym zamaskowanym [[Sztab generalny|sztabem generalnym]]. Na tym stanowisku 1 grudnia 1931 r. awansował na [[Generalleutnant|generała porucznika]].
 
1 października 1933 r., osiem miesięcy po objęciu rządów przez [[Adolf Hitler|Adolfa Hitlera]], został usunięty ze stanowiska szefa Truppenamtu i przeniesiony na stanowisko dowódcy 7 Dywizji i jednocześnie dowódcy VII Okręgu Wojskowego. 1 kwietnia 1935 awansował na generała pułkownika, a 1 października tego roku został komendantem Akademii Wehrmachtu. Wiosną 1938 r. został przeniesiony na stanowisko dowódcy [[Grupy armii III Rzeszy|2 Grupy Armii]] w Kassel. 31 grudnia 1938 zostałr. przeniesionyprzeniesiono go w stan spoczynku., lecz 26 sierpnia 1939, zostałtuż reaktywowany.przed Wwybuchem służbie[[II wojna światowa|II wojny światowej]] został przywrócony do czynnej pozostawałsłużby. Pozostawał w niej do stycznia 1943 r., kiedy dostał się do radzieckiej niewoli [[bitwa stalingradzka|pod Stalingradem]]. Po wojnie występował w charakterze świadka przed [[Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze|Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze]].
 
== Literatura ==