Pismo syngaleskie: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Sinhala-vowel.png|thumb|Sposób zapisu sylab w alfabecie syngaleskim na przykładzie litery "ka"„ka”]]

Pismo syngaleskie wywodzi się pośrednio ze starożytnego indyjskiego pisma [[brahmi]], poprzez pismo [[grantha]] i stąd podobne jest do innych pism południowo-indyjskich, zwłaszcza [[pismo malajalam|malajalam]] i [[pismo tamilskie|tamilskiego]].

Podobnie jak w innych [[Pismo alfabetyczno-sylabiczne|abugidach]], podstawowym elementem alfabetu sinhala jest spółgłoska z inherentną samogłoską „a”. Inne samogłoski zaznacza się odpowiednimi znakami diakrytycznymi. Istnieje 16 znaków samogłoskowych i 42 znaki do zapisu spółgłosek<ref>[http://www.speaksinhala.com/miscellaneous/sinhalascript.htm Sinhala Script].</ref>. Istnieją również [[grafem]]y oznaczające czyste samogłoski, występujące w nagłosie. Znaki podzielone są na dwie części: ''elu hodiya'', zwany także ''suddha sinhala'' (czysto syngaleskie) wystarczające do zapisywania słów pochodzenia syngaleskiego, zaś w przeszłości klasycznego języka syngaleskiego, zwanego ''elu'', stąd nazwa, oraz ''misra hodiya'' (dosłownie „alfabet mieszany”) z dodatkowymi znakami do zapisywania dźwięków występujących w [[sanskryt|sanskrycie]] i [[Język pali|pali]]<ref>[http://dic.academic.ru/dic.nsf/enwiki/27508 Sinhala alphabet].</ref>. Dotyczy to zwłaszcza spółgłosek przydechowych, nie występujących w języku syngaleskim.