Etery dialkilowe (najczęściej eter dietylowy) są stosowane jako mało polarne rozpuszczalniki, np. do otrzymywania [[Związki Grignarda|związków Grignarda]]. Inne często stosowane etery to [[związki cykliczne|cykliczny]] [[tetrahydrofuran]] (THF), wykorzystywany jako rozpuszczalnik organiczny o umiarkowanej polarności oraz bardziej polarny cykliczny dieter, [[dioksan]].
Eter dietylowy jest najstarszym środkiem do narkozy, używanym od roku [[1846]]. Wtedy to 16 października 1846 roku, amerykański dentysta [[William Morton]] w [[gmina Charlton (Massachusetts)|Charlton]] w [[Massachusetts]] wypróbował go do znieczulenia przed [[ekstrakcja zęba|ekstrakcją zęba]], a następnie podczas publicznego [[operacja (medycyna)|zabiegu chirurgicznego]]. Pierwszym,W który4 zauważyłmiesiące znieczulającepóźniej właściwościpierwszej takiej podtlenku azotu był jednak Horace Wells, młody dentysta z Hartfordu, któryoperacji na sobieziemiach wypróbowałpolskich znieczulenie przy użyciu gazu rozweselającego. Przy tej próbie asystował Morton, handlarz gazem rozweselającym. Wells także próbował zaprezentować swoje odkrycie podczas publicznej prezentacjidokonano w sali operacyjnej Massachusetts General Hospital w Bostonie, w styczniu 1846 roku, jednak narkoza nie zadziałała ponieważ ochotnik do zabiegu był otyły, a dawka gazu zapewne zbyt mała. Wells został wyśmiany choć to on odkrył znieczulające właściwości eteru, gdy zauważył że człowiek, który w czasie sesji wdychania gazu rozweselającego po uderzeniu w goleń nie odczuwał bólu pomimo, że rana była poważnaKrakowie.
W 4 miesiące później pierwszej takiej operacji na ziemiach polskich dokonano w Krakowie.