II pochód zimowy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, infobox
m drobne redakcyjne
Linia 27:
Po przegranej [[Wojna ukraińsko-radziecka 1917-1921|wojnie ukraińsko-bolszewickiej]] ruchem powstańczym w USRR kierował [[Centralny Ukraiński Komitet Powstańczy]] (CUKP). Utrzymywał on poprzez kurierów stałą łączność z [[Sztab Partyzancko-Powstańczy|Sztabem Partyzancko-Powstańczym]] (SPP) we [[Lwów|Lwowie]]. Dzięki temu gen. [[Jurko Tiutiunnyk]] dysponował dokładnymi informacjami na temat stanu ruchu powstańczego i dyslokacji jednostek [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]].
 
W połowie 1921 roku przygotowania do rajdu na Ukrainę dobiegały końca. Okazało się jednak, że wywiad bolszewicki posiada swoich agentów zarówno w SPP, jak i CUKP. Rząd radzieckiej[[Ukraińska UkrainySocjalistyczna Republika Radziecka|USRR]] słał do władz polskipolskich listy protestacyjne, w których żądano zaprzestania popierania organizacji antybolszewickich. Równolegle bolszewicy starali się rozbić ruch ukraiński od środka. Liczni emisariusze odwiedzali obozy internowanych i zachęcali żołnierzy armii URL do powrotu na Ukrainę, obiecując całkowitą [[amnestia|amnestię.]] Jednak mimo trudnych warunków, panujących w obozach internowania, niewielu żołnierzy tym uległo namowom i zdecydowało się na powrót.
 
Latem 1921 bolszewicy odnieśli szereg sukcesów w walce z ukraińskim ruchem powstańczym. Wojska wewnętrzne [[CzeKa]] rozbiły wiele oddziałów partyzanckich; praktycznie zlikwidowany został CUKP. W związku z tym SPP musiał przełożyć termin rajdu, który miał być sygnałem do powstania powszechnego.