Janusz Rostworowski: Różnice pomiędzy wersjami

Był synem starościca liwskiego Jana Tadeusza (syna [[Andrzej Rostworowski|Andrzeja]]) i Izabeli z Rosengartów (córki [[Konrad Rosengart|Konrada]]). Po rodzicach odziedziczył m.in. udziały w [[Hotel Wileński w Warszawie|Hotelu Wileńskim]] przy ul. Tłomackie w Warszawie. Studiował prawo na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]], a w r. [[1829]] został kamerjunkrem dworu [[Mikołaj I Romanow|Mikołaja I]] w Warszawie. Po [[Powstanie listopadowe|powstaniu listopadowym]] (w którym nie brał udziału), został sekretarzem w kancelarii [[Heroldia Królestwa Polskiego|Heroldii Królestwa Polskiego]]. W l. 50. XIX w. awansował na godność [[szambelan]]a rosyjskiego dworu cesarskiego, a następnie koniuszego (z bardzo wysoką rangą urzędniczą rzeczywistego radcy stanu) - z tą funkcją wiązało się stanowisko dyrektora stadniny państwowej w Janowie Podlaskim. Był również urzędnikiem do specjalnych poruczeń namiestnika [[Iwan Paskiewicz|Iwana Paskiewicza]]. Za swoją służbę państwową został odznaczony [[Order Świętej Anny|orderem św. Anny]] 3 kl. oraz [[Order Świętego Stanisława (Rosja)|orderem św. Stanisława]] 3 kl.

 

 

Ożenił się z [[Karolina Potocka-Rostworowska|Karoliną z Kofflerów]], ''primo voto'' [[Franciszek Stanisław Potocki|Franciszkową Potocką]] - małżeństwo było bezdzietne, ale Rostworowski miał nieślubną córkę (wydaną za Francuza, hrabiego de Pontevès).