Kadencja (harmonia): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: {{ka}} jest redirectem {{Kontrola autorytatywna}}
błąd merytoryczny opisu kadencji
Linia 1:
{{inne znaczenia|2=[[kadencja|inne znaczenia słowa „kadencja”]]}}
'''Kadencja''' (od {{łac.|cadere}} „opadać”) – połączenie [[akord]]ów mające charakter zakończenia, a w harmonii klasycznej połączenie [[trójdźwięk]]ów: [[Tonika|toniki]], [[Subdominanta|subdominanty]] i [[Dominanta (muzyka)|dominanty]] (T, S i D). Kończą one [[utwór muzyczny]] lub jego część.
 
Kadencje są nieraz bardzo rozbudowane, zwłaszcza w większych formach, jak [[symfonia]], [[Koncert (forma muzyczna)|koncert]]. Często improwizowane w oparciu o wybraną kadencję harmoniczną polegały na popisie wirtuozerii solisty, podczas gdy orkiestra milkła. Potem stały się integralną częścią kompozycji, rozpisaną przez kompozytora nuta po nucie. Pojawiły się w baroku, razem z koncertem solowym i rozwijały równolegle z rozwojem skrzypiec i ich doskonaleniem przez włoskich mistrzów lutnictwa ([[Antonio Stradivari|Stradivari]], [[Amati]]). Wirtuozeria taka była wówczas bardzo pożądana, wynikała bowiem z zamiłowania publiczności do opery i równie wirtuozowskich [[Aria|arii da capo]], improwizowanych na podobnej zasadzie.