Nabicie na pal: Różnice pomiędzy wersjami

Narzędziem [[Kara (prawo)|kary]] był przygotowany wcześniej pal – zaostrzony z jednej strony drewniany [[słup]]. Nogi leżącego na ziemi skazańca [[kat]] wiązał sznurami lub powrozami do pary koni lub [[wół|wołów]], a pal kładł między nogami skazanego. Gdy zwierzęta ruszały naprzód, ciągnęły za sobą skazańca. Pal wbijał się w odbyt lub [[krocze]] człowieka i pogrążał się dalej, ale nie dopuszczano do tego, by przebił go całkowicie. Następnie kat odwiązywał zwierzęta, a słup z nabitym człowiekiem stawiano pionowo. Pod wpływem [[siła ciężkości|ciężaru]] ciała pal pogrążał się coraz głębiej, przebijając powoli wnętrzności. Skazaniec konał przez długi czas, zależnie od wytrzymałości organizmu i stopnia uszkodzenia organów wewnętrznych; trwać to mogło nawet 3 dni. Doświadczony kat mógł wiedzieć, jak opóźnić w czasie uszkodzenia i upływ krwi. Krzywo wbity pal znacznie przedłużał cierpienia skazańca<ref>[[Jędrzej Kitowicz]], [[s:O wojnie z hajdamakami|''Opis obyczajów za panowania Augusta III'' - O wojnie z hajdamakami]]</ref>.Często przebieg egzekucji nadzorował lekarz, który instruował kata, w jaki sposób wbijać pal, by w zależności od potrzeb przedłużyć lub skrócić agonię karanego delikwenta. Czasami, dla zaostrzenia kary, skazańca po nabiciu na pal smarowano łatwopalną substancją i podpalano.