Gubazes II: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
linki wew., jęz., int., drobne redakcyjne, drobne merytoryczne |
→Powrót do lojalności wobec Bizancjum: usunięcie niekompletnego (i wprowadzającego zamieszanie) źródła |
||
Linia 57:
[[File:Lazica in Late Antiquity.svg|thumb|300px|Królestwo Lazyki wraz z otaczającymi ją rejonami w VI wieku]]
W
W 550 roku wybuchło pro-perska powstanie wśród ludu [[Abazgowie|Abazgów]], który sąsiadował z Lazyką na północy. Skorzystał z niej Terdetes, wysokiej rangi arystokrata lazyjski, skonfliktowany z Gubazesem – zdradził swojego króla i przekazał Persom fortecę Tsebelda. Była to ważna warownia w ziemi Apsylów, plemienia pod zwierzchnictwem Lazyjczyków. Apsylowie przejęli ją, ale odmówili początkowo uznania rządów Lazyjczyków, do czego przekonał ich jednak bizantyjski wódz, Jan Guzes{{odn|Martindale|Jones|Morris|1992|s=560, 1221}}{{odn|Greatrex|Lieu|2002|s=118}}. W 551 roku Bizantyjczycy w końcu zdobyli i zrównali z ziemią Petrę, ale nowa armia pod dowództwem Mihr-Mihroe była w stanie przejąć kontrolę nad wschodnią częścią Lazyki. Siły bizantyjskie w tym królestwie wycofały się na zachód do miasta [[Fasis]] nad rzeką [[Rioni]], podczas gdy Lazyjczycy, w tym Gubazes i jego rodzina, szukali schronienia w górach. Pomimo trudnych warunków w zimie na przełomie roku 551/552, Gubazes odrzucił propozycje zawarcia pokoju przekazane przez wysłanników Mihr-Mihroe. W 552 roku Persowie otrzymali znaczne posiłki, ale ich ataki na twierdze należące do Bizancjum i Lazyki zostały odparte{{odn|Martindale|Jones|Morris|1992|s=560}}{{odn|Greatrex|Lieu|2002|s=118–120}}.
|