Traktat wiedeński (1864): Różnice pomiędzy wersjami

Przegrana Dania na mocy traktatu musiała zrzec się ok.około jednej trzeciej swojego terytorium. Jak głosił główny punkt układu: ''Król Danii zrzekł się wszelkich praw do [[Szlezwik]]u, [[Holsztyn]]u i [[Księstwo Saksonii-Lauenburga|Lauenburga]] na rzecz cesarza Austrii i króla Prus oraz zobowiązał się uznać wszelkie zarządzenia, jakie wymienieni władcy w sprawie tych księstw podejmą''. Oznaczało to pełną swobodę działania dla obu państw niemieckich, które początkowo ustanowiły [[Kondominium (kolonia)|kondominium]] nad trzema księstwami. Już [[14 sierpnia]] [[1865]] zawarły w Gastein umowę przyznającą Lauenburg Prusom w zamian za kwotę 2,5 mln koron duńskich. Zlikwidowano także kondominium, przyznając zarząd nad [[Księstwo Holsztynu|Księstwem Holsztynu]] Austrii, a nad [[Księstwo Szlezwiku|Księstwem Szlezwiku]] Królestwu Prus.

[[Pokój w Pradze (1866)]] przyznawał Holsztyn Prusom. Austria w art. 5 zrzekła się swoich praw do [[Szlezwik]]u, ale Prusy, pod naciskiem Francji, zgodziły się dodać zobowiązanie, że w [[Szlezwik Północny|północnej części Szlezwiku]] przeprowadzą plebiscyt, i jeśli ludność wypowie się za [[Dania|Danią]], ziemie te zostaną jej przekazane. Zobowiązanie to przy zawieraniu [[Dwuprzymierze|Dwuprzymierza]] [[Cesarstwo Niemieckie|Rzesza]] anulowała w dodatkowym układzie z [[Austro-Węgry|Austro-Węgrami]] podpisanym w Wiedniu 11 października 1878, dopiero [[traktat wersalski|traktat wersalski 1919]] w art. 109 wyegzekwował przeprowadzenie plebiscytu.