Cytokininy: Różnice pomiędzy wersjami

Badania prowadzące do odkrycia cytokinin zapoczątkował [[Gottlieb Haberlandt]] około 1913 roku. Zauważył on, że w izolowanych fragmentach [[Miękisz|tkanki miękiszowej]] ziemniaka można wywołać podziały komórek poprzez przyłożenie niewielkich fragmentów [[tkanka przewodząca|tkanki przewodzącej]]. W roku 1955 [[Folke Skoog]] zastosowałazastosował do stymulacji podziałów komórek w tkance miękiszowej [[Tytoń (roślina)|tytoniu]] wyciąg z mleka kokosowego lub drożdży, a następnie stary preparat [[Kwas deoksyrybonukleinowy|DNA]] poddany działaniu wysokiej temperatury. Otrzymany w ten sposób roztwór wykazywał zdolność do stymulacji podziałów komórkowych. Z hydrolizatu DNA udało się wykrystalizować substancję aktywną, która nazwano kinetyną. Kinetyny nie udało się nigdy wyizolować z roślin. Jednak w roku 1964 [[David Letham]] wyizolował z bielma ziarniaków kukurydzy substancję podobną do kinetyny, którą nazwał [[zeatyna|zeatyną]]. Obecnie oprócz kinetyny znane są inne związki wykazujące aktywność biologiczną – część z nich występuje naturalnie w roślinach, a cześć jest związkami syntetycznymi{{r|Szweykowska-1997}}.