2 Dywizja Pancerna (Francja): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Formowanie i szkolenie: lit. |
|||
Linia 41:
Uzbroić, wyszkolić oraz zorganizować jednostkę według etatów amerykańskiej dywizji pancernej zgodzili się Amerykanie. [[SHAEF]] przystało również na żądanie de Gaulle’a, aby dywizja Leclerca dostąpiła zaszczytu wkroczenia do Paryża jako pierwsza aliancka jednostka. Amerykanie postawili jednak jeden warunek: dywizja miała składać się w całości z białych żołnierzy. „Jest wysoce pożądane aby personel dywizji był biały” – napisał w styczniu [[1944]] roku w poufnym dokumencie szef sztabu [[Dwight Eisenhower|Eisenhowera]] generał [[Walter Bedell Smith]]. Wynikało to z polityki [[segregacja rasowa|segregacji rasowej]], która panowała w ówczesnych amerykańskich siłach zbrojnych<ref>{{cytuj stronę| url = http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/7984436.stm| tytuł = Paris liberation made 'whites only' | data dostępu = 14 kwietnia 2009| autor = Mike Thomson | język = en}}</ref>. W rezultacie, mimo protestów ''trailleurs'' i dowodzących nimi francuskich oficerów, wszyscy czarnoskórzy żołnierze Leclerca zostali odesłani do Afryki Zachodniej. Ich miejsce zajęli Europejczycy i Arabowie<ref name="keegan" />.
Pełny stan osobowy dywizji miał wynieść 14454 żołnierzy. Trzon bojowy stanowić miały trzy pułki pancerne, jeden zmotoryzowanej piechoty, jeden rozpoznawczy, jeden przeciwpancerny oraz trzy artylerii. Mieszkańcy [[Czarna Afryka|Czarnej Afryki]] stanowili ówcześnie ponad 60% całości sił Wolnej Francji, więc uzupełnienie zwolnionych przez nich etatów nastręczyło francuskiemu dowództwu poważnych problemów. Sięgnięto po wszystkie dostępne rezerwy ludzkie. Ze stacjonujących w Północnej Afryce jednostek wiernych Vichy, które po [[operacja Torch|operacji Torch]] przeszły na stronę Aliantów, sformowano dywizyjną artylerię oraz 12 Regiment Kirasjerów. Kolejny pułk pancerny (12 Regiment Szaserów Afrykańskich) dostarczył garnizon [[Dakar]]u. Marynarzy byłej vichystowskiej floty wcielono do pułku przeciwpancernego. Z gaullistowskich marokańskich spahisów utworzono pułk rozpoznawczy. Pułk piechoty w większości składał się z Hiszpanów, którzy po [[Hiszpańska wojna domowa|upadku Republiki]] schronili się we Francji i jej posiadłościach (w całej dywizji służyło ich blisko 2000). Saperzy rekrutowali się spośród Syryjczyków i Libańczyków. W końcu trzeci pułk pancerny (501 Regiment Czołgów) stworzono z francuskich żołnierzy, którzy zdołali zbiec z Francji w 1940 roku<ref name="keegan" />.
Po sformowaniu dywizja została poddana rocznemu intensywnemu szkoleniu. Początkowo stacjonowała w marokańskiej [[Temara|Temarze]]. W kwietniu 1944 roku została przetransportowana drogą morską do [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]], gdzie na terenie [[Yorkshire]] odbyła dodatkowe przeszkolenie<ref name="test"/>.
| |||