Wybory parlamentarne w Chorwacji w 2011 roku: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dr techn.
lit.
Linia 4:
Ordynacja wyborcza przewidywała wybór 140 posłów w 10 okręgach wydzielonych w kraju. W każdym z nich przyznano po 14 mandatów przy zastosowaniu [[Metoda D’Hondta|metody d'Hondta]] i przy obowiązującym progu wyborczym 5% w skali danego okręgu. Jedenasty okręg wydzielono dla Chorwatów mieszkających poza granicami kraju, zmieniona w stosunku do obowiązującego przy poprzednich [[Wybory parlamentarne w Chorwacji w 2007 roku|wyborach]] ordynacja przewidywała wybór w nim wcześniej przewidzianej liczby 3 posłów. Dwunasty okręg obejmował 8 mandatów przeznaczonych dla przedstawicieli mniejszości narodowych – 3 w podokręgu dla mniejszości serbskiej oraz 5 w jednomandatowych podokręgach dla pozostałych mniejszości (w tym 1 dla Węgrów i 1 dla Włochów).
 
Wyniki zakończyły się zwycięstwem centrolewicowej opozycyjnej [[Koalicja Kukuriku|Koalicji Kukuriku]], składającej się z [[Socjaldemokratyczna Partia Chorwacji|Socjaldemokratycznej PartiaPartii Chorwacji]], [[Chorwacka Partia Ludowa – Liberalni Demokraci|Chorwackiej Partii Ludowej – Liberalnych Demokratów]], [[Istryjskie Zgromadzenie Demokratyczne|Istryjskiego Zgromadzenia Demokratycznego]] i [[Chorwacka Partia Emerytów|Chorwackiej Partii Emerytów]], która zdobyła większość bezwzględną w parlamencie. Drugie miejsce zajęła dotąd rządząca [[Chorwacka Wspólnota Demokratyczna]], która tradycyjnie zdobyła wszystkie 3 mandaty w okręgu obejmującym diasporę. Poza Zgromadzeniem Chorwackim znalazły się m.in. [[Chorwacka Partia Socjalliberalna]] i [[Chorwacka Partia Prawa]].
 
== Wyniki ==