Wniebowstąpienie Pańskie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
poprawa "rzymskokatolicki" |
||
Linia 18:
{{commonscat|Ascension of Jesus Christ}}
'''Wniebowstąpienie Pańskie''' – wstąpienie do nieba [[zmartwychwstanie|zmartwychwstałego]] [[Jezus Chrystus|Jezusa Chrystusa]].
Jako święto chrześcijańskie obchodzone corocznie w 40. dniu od [[Wielkanoc|Zmartwychwstania Pańskiego]] (czwartek). W [[Polska|Polsce]] w [[Kościół łaciński|Kościele rzymskokatolickim]] uroczystość ta – zgodnie z dekretem [[Watykan|watykańskiej]] ''[[Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów|Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów]]'', umożliwiającym przeniesienie święta na najbliższą niedzielę, w krajach, gdzie dzień ten nie jest ustawowo wolny od pracy – od 2004 r. obchodzona jest w VII Niedzielę [[Wielkanoc]]ną.
W [[Nadzwyczajna forma rytu rzymskiego|nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego]] Wniebowstąpienie obchodzone jest tradycyjnie w czwartek w 40. dniu od Wielkanocy.
Linia 26:
Jezus przez 40 dni po swoim [[zmartwychwstanie|zmartwychwstaniu]] przebywał wśród uczniów. Po upływie tego czasu [[Apostoł]]owie udali się razem na [[Góra Oliwna|Górę Oliwną]] ([[Dzieje Apostolskie]] 1:12)<ref>[http://www.opoka.org.pl/slownik/sladamibiblii10.html Śladami Biblii – Góra Oliwna].</ref>. W obecności uczniów Jezus uniósł się w górę i zniknął.
Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa opisują: [[Ewangelia Marka]] 16:19<ref>''Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga'' (''[[Biblia Tysiąclecia|BT]]'').</ref>, [[Ewangelia Łukasza]] 24:50-51<ref>''Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.'' (''[[Biblia Tysiąclecia|BT]]'').</ref> oraz [[Dzieje Apostolskie]] 1:9-11<ref>''Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».'' (''[[Biblia Tysiąclecia|BT]]'').</ref>.
Kościół chrześcijański dla upamiętnienia wniebowstąpienia Jezusa ustanowił święto Wniebowstąpienia Pańskiego, obchodzone 40 dni po święcie [[Wielkanoc]]y. [[Schizma]] z [[Prawosławie|Kościołem Prawosławnym]] oraz zmiany w kalendarzu spowodowały, że data obchodzenia tego święta jest zazwyczaj różna dla tych dwóch wyznań. Daty różnią się w zależności od konkretnego kraju i roku. W szczególności dekretem ''Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów'' z dnia 4 marca 2003 katolicy w Polsce od roku 2004 obchodzą święto Wniebowstąpienia w VII [[niedziela|Niedzielę]] wielkanocną, czyli 6 tygodni po Wielkanocy.
Linia 32:
Używana na zachodzie [[łacina|łacińska]] nazwa ''ascensio'' kładzie nacisk na to, że wniebowstąpienie Jezusa dokonało się własną mocą. [[Augustyn z Hippony|Święty Augustyn]] podkreśla ten fakt stwierdzając, że „Nikt nie wstąpił do nieba poza Tym, który z nieba zstąpił, Synem Człowieczym, który jest w niebie” (''Sermo de Ascensione Domini''), [[Prawosławie|prawosławni]] używają biblijnej, [[język grecki|greckiej]] formy ''analepsis'' (''wzięcie do góry'', [[Język rosyjski|ros.]] ''Вознесение'').
W Polsce Wniebowstąpienie Pańskie w Kościele
[[Kościół Starokatolicki Mariawitów w RP|Kościół Starokatolicki Mariawitów]] i Reformowany Kościół Katolicki w Polsce uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego obchodzi zawsze w czwartek 40 dni po Zmartwychwstaniu.
| |||