Latynizacja w Związku Radzieckim: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Modun (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
→‎Historia: polskie nazwy
Linia 85:
Ale nie zostały wdrożone. Opracowano projekty romanizacji wszystkich innych alfabetów narodów ZSRR.
 
Łącznie w latach 1923–1939 alfabety dla 50 języków (z 72 języków ZSRR, które miały język pisany) zostały utworzone na podstawie alfabetu łacińskiego. Charakterystyczne jest, że alfabet łaciński został zaadaptowany do [[język jakucki|języka jakuckiego]] i [[język komi|języka komi]] (oba stosowały cyrylicę), które zostały opracowane przez prawosławnych misjonarzy. Użycie cyrylicy w językach Mari[[język maryjski|maryjskim]], Mordovian[[Język mordwiński|mordwińskim]] i Udmurt[[Język udmurcki|udmurckim]] trwało nawet w okresie maksymalnej latynizacji<ref>Алпатов В.М. ''150 языков и политика. 1917—2000. Социолингвистические проблемы СССР и постсоветского пространства'' str. 70</ref>.
 
Jednak w 1936 r. rozpoczęła się nowa kampania – przetłumaczyć wszystkie języki narodów ZSRR na cyrylicę, która została ukończona głównie w 1940 r. (z języków używanych w ZSRR cyrylizacji uniknęły [[język niemiecki|niemiecki]], [[język gruziński|gruziński]], [[język ormiański|ormiański]] i [[jidysz]], ostatnie trzy nie były łacińskie). Później języki [[język polski|polski]], [[język fiński|fiński]], [[język łotewski|łotewski]], [[język estoński|estoński]] i [[język litewski|litewski]] również nie zostały poddane cyrylizacji, chociaż w przypadku tego ostatniego podjęto taką próbę na przełomie XIX i XX w.