Pegunungan Arfak: Różnice pomiędzy wersjami

Trzy najwyższe szczyty Pegunungan Arfak Mountains to [[Gunung Mebo]] (2916 m n.p.m.), Gunung Gombian (2855 m n.p.m.) oraz Pengunungan Lina (2735 m n.p.m.)<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.gunungbagging.com/arfak/ | tytuł = Arfak Mountains | opublikowany = Climbing the Mountains of Indonesia | data dostępu = 29 lipca 2013}}</ref>. Największym miastem leżącym w tych górach jest leżące na ich południu [[Manokwari]]; pozostałe miejscowości to [[Andai]], [[Warkapi]], [[Oransbari]] oraz najbardziej na południu [[Ransiki]]<ref name="ow">{{cytuj stronę | url = http://www.papua-insects.nl/about%20Papua/Arfak/Arfak.htm | tytuł = Arfak Mountains | opublikowany = Papua Insects Foundation | data dostępu = 29 lipca 2013}}</ref>. W indonezyjskiej części Nowej Gwinei występuje około 50 &nbsp;000 gatunków owadów, w tym ponad 5 0005000 gatunków motyli i ciem. W Pegunungan Arfak Mountains występuje wiele motyli z rodzajów ''[[Trogonoptera]]'', ''[[Troides]]'' oraz ''[[Ornithoptera]]'' (objętych wspólną angielską nazwą ''birdwings''). Region ten został zbadany pod kątem zoologicznym w latach 1872-18731872–1873 przez [[Luigi D'Albertis|L.M. d'AlbertiegoAlbertisa]] oraz [[Odoardo Beccari|O. Beccariego]]. Na jego terenie znajduje się [[Rezerwat Naturalny Arfak Mountains]], którego obszar wynosi około 63 &nbsp;000 h<ref>{{cytuj stronę | url = http://members.tripod.com/wwfsahul_cs/arfak.htm | tytuł = Arfak Mountains Nature Reserve | opublikowany = Conservation Science Department WWF Indonesia | rok = 2000}}</ref>.

Na terenie Pegunungan Arfak Mountains stwierdzono 320 gatunków ptaków, w tym 10 [[endemit|endemicznych]]. Są to: [[rudokurka krasnonoga]] (''Rallina fasciata''), [[ogrodnik brunatny]] (''Amblyornis inornata''), [[dziwook białoczelny]] (''Melidectes leucostephes''), [[dziwoliczek złoty]] (''Melipotes gymnops''), [[solnik czarnosterny]] (''Sericornis rufescens''), [[fletówka uboga]] (''Pachycephala meyeri''), [[tarczonos długosterny]] (''Paradigalla carunculata''), [[sześciopiór czarny]] (''Parotia sefilata''), [[astrapia czarna]] (''Astrapia nigra'') oraz [[mniszka złotosterna]] (''Lonchura vana'')<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.bird-watching-papua-adventure-travel.com/birdingarfakmountains.html | tytuł = Arfak Mountains | opublikowany = PapuaExpeditions | data dostępuarchiwum = 29http://web.archive.org/web/20131014073307/http://www.bird-watching-papua-adventure-travel.com:80/birdingarfakmountains.html lipca| zarchiwizowano = 2013-10-14}}</ref>.

Jedynym endemicznym gatunkiem ssaka jest ''[[Pseudochiruluswolatuszka schlegeliarfacka]] (''Pseudochirulus schlegeli'') z rodziny ([[pseudopałankowate|pseudopałankowatych]]). Prócz tego napotkać tu można inne gatunki o ograniczonym zasięgu, jak [[prakolczatka]], ''[[Phascolosorexryjkołaz doriaerudobrzuchy]] ('',Phascolosorex doriae''), [[Microperoryctesjamrajek murinamysi]] (''Microperoryctes murina''), [[drzewiak niedźwiedzi]] oraz gryzonie ''– [[Leptomysnowogwinejek eleganswytworny]] (''Leptomys i elegans'') i [[Hyomysbiałouch dammermanizachodni]] (''Hyomys dammermani'')<ref>{{cytuj książkę | url = http://books.google.pl/books?id=_VGRBWqIG2gC&pg=PA546&lpg=PA546&dq=Arfak+mountains+endemic+mammals&source=bl&ots=FR367uzz9u&sig=YqZ5NqpClVbtnYOSkg3tYbfh_Ys&hl=pl&sa=X&ei=h4D2UemHC8GTtAaG3oHwCg&ved=0CE8Q6AEwBQ#v=onepage&q=Arfak%20mountains%20endemic%20mammals&f=false | autor = Eric D. Wikramanayake | tytuł = Terrestrial Ecoregions of the Indo-Pacific: A Conservation Assessment | strony = 545-546 | wydawca = Island Press | rok = 2002}}</ref>.

{{Przypisy}}|