[[Paweł Juriewicz]] wkrótce po ślubie w 1901 r. z ks. Elżbietą Woroniecką rozpoczął na wzgórzu nad [[Dniestr|Dniestrem]] (rum. ''Nistru'') budowę pałacu. Był to pałac trzynastoosiowy, dwukondygnacyjny, nakryty wysokim, stromym dachem z obszernym tarasem widokowym na okolicę. Od frontu balkon na piętrze podtrzymywany przez cztery kolumny<ref name=Memento3>{{cytuj książkę|nazwiskoimię=Antoni |nazwisko=Urbański|tytuł=''Pro memoria: 4-ta serja rozgromionych dworów kresowych, (IV cz. książki ''[[Memento kresowe]]'')|miejsce=W-wa| data=1929| strony=68}}</ref>. Pałac posiadał ok. 40 pokoi ozdobionych częściowo sprowadzoną z Francji [[boazeria|boazerią]]. Salon wielki urządzony był oryginalnymi meblami w [[styl Ludwika XIV|stylu Ludwika XIV]] oraz obrazami [[Franz Xaver Winterhalter|Franza Xavera Winterhaltera]], [[Paul-Jacques-Aimé Baudry|Baudry'ego]] i [[Jan Chrzciciel Lampi (starszy)|Jana Chrzciciela Lampiego]]. W skład kolekcji wchodziły cenne 22 jedwabne [[makata|makaty]] ze zbiorów [[Król Polski|króla Polski]] [[August II Mocny|Augusta II Mocnego]] oraz 32 [[pas kontuszowy|pasy słuckie]]. Po prawej stronie pałacu zbudowano oficynę, a dębowy las przekształcono w [[park krajobrazowy]]. Kilka lat przed wybuchem [[I wojna światowa|I wojny światowej]] Raszków został sprzedany [[Feliks Bernatowicz|Feliksowi Bernatowiczowi]] herbu [[Leliwa (herb szlachecki)|Leliwa]], który cały majątek z kolei przepisał w testamencie swej matce Helenie Macewicz{{r|Aftanazy}}.
