Wikipedysta:Maksymilian Sielicki/brudnopis5: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
→‎Wstęp: drobne merytoryczne
Linia 9:
 
== Wstęp ==
Słowo psychologia pochodzi z greki, a składające się nań dwa wyrazy, ''logos'' i ''psyche'', oznaczają słowo i duszę{{odn|Zaręba|2018|s=7}}. ByłoWedług Stachowskiego było znane w mowie już w połowie XVI wieku, aczkolwiek wg Stachowskiegozaś w piśmie pojawiło się po raz pierwszy w rozprawie niemieckiego filozofia i logika Rudolfa Gocleniusa{{odn|Stachowski|2006|s=27}}, natomiast Zaręba podaje, że jako pierwszy tego pojęcia użył serbochorwacki pisarz Marko Marulić{{odn|Stachowski|2006|s=36}}. Hermann von Ebbinghaus był pierwszym psychologiem, który użył eksperymentu jako metody badawczej badając procesy pamięciowe{{odn|Stachowski|2006|s=25}}.
 
Hipokrates uważał, że choroby psychiczne są konsekwencją nierównowagi tzw. humorów, czyli płynów ustrojowych składających się na ludzkie ciało (krwi, śluzu, żółci i flegmy){{odn|Zaręba|2018|s=20}}. Galen, rozwinąwszy tę teorię, stwierdził, że flegmatycy mają nadmiar flegmy, cholerycy nadmiar żółci, melancholicy nadmiar czarnej żółci, natomiast sangwinicy nadmiar krwi{{odn|Zaręba|2018|s=21}}. Typy osobowości Galena były w użyciu aż do XVIII wieku{{odn|Zaręba|2018|s=21}}. Arystoteles, również zajmujący się psychologią, uznawał ''psyche'' za rodzaj esencji życia zajmującej się myśleniem, opisał liczne procesy psychiczne i zauważył, że człowiek lepiej zapamiętuje zdarzenia, którym towarzyszą silne emocje{{odn|Zaręba|2018|s=23}}. Zenon z Kition i inni stoicy podejmowali temat wolnej woli{{odn|Stachowski|2006|s=27}}.