Bitwa pod Lenino: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne
m →‎Natarcie: drobne merytoryczne
Linia 66:
 
=== Natarcie ===
12 października 1943 1 Polska Dywizja Piechoty im. Generała T.Tadeusza Kościuszki wzmocniona [[1 Warszawski Pułk Czołgów|1 pułkiem czołgów]], 1 kompanią rusznic przeciwpancernych, 1 kompanią [[Fizylierzy (II wojna światowa)|fizylierek]] i kompanią karną, licząca ok. 12 400 żołnierzy, pod dowództwem gen. [[Zygmunt Berling|Zygmunta Berlinga]] z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckimi]] 290. i 42. Dywizjami Strzeleckimi, wspierane przez oddziały pancerne i artylerię, przekroczyły rzekę [[Miereja|Miereję]].
 
O 8:20 miało rozpocząć się przygotowanie artyleryjskie. Ze względu na mgłę terminy przesunięto o godzinę. O 9:20 salwa katiusz zapoczątkowała ogień artylerii. Jednak na rozkaz dowódcy 33. Armii, gen. Wasilija Gordowa, skrócono czas [[artyleryjskie przygotowanie ataku|artyleryjskiego przygotowania ataku]], tym samym nie uzyskując założonego celu – zniszczenia większości potencjału ogniowego i ludzkiego sił niemieckich. Dowódca armii i dowódca artylerii uznali, że siła i skuteczność ognia jest tak wielka, iż można czas przygotowania ogniowego skrócić o 40 minut. Uznano, że Niemcy wycofują się. Było jednak inaczej. Wróg opuścił pierwszą linię i ukrył się w przygotowanych [[schron]]ach. Chociaż poniósł straty, zachował jednak pełną zdolność bojową. Decyzja ta, jak również fakt, iż dowództwo radzieckie nie szyfrowało rozkazów przekazywanych drogą radiową (wiadomości przesyłano otwartym tekstem), była jedną z głównych przyczyn późniejszych polskich strat.