Waldemar II Zwycięski: Różnice pomiędzy wersjami

W 1210 roku wyprawił się do [[Prusy (kraina historyczna)|Prus]], po drodze hołd złożył mu książę gdański [[Mściwój I gdański|Mściwoj I]]. Zwierzchność duńską musiały uznać również niektóre [[Prusowie|plemiona pruskie]]. Sambów Waldemar zapewne zmusił do oddania grodu Preghore biskupowi misyjnemu Prus, [[Christian z Oliwy|Chrystianowi]]. Te sukcesy okazały się jednak nietrwałe. Mściwoj gdański już w 1212 roku uczestniczy w zjeździe z [[Leszek Biały|Leszkiem Białym]] i [[Konrad I mazowiecki|Konradem mazowieckim]]. Zapewne wówczas ponownie uznaje zwierzchność [[Kraków|Krakowa]].

 

 

W 1223 roku Waldemar wdał się w konflikt z [[Henryk I (hrabia Schwerina)|Henrykiem]], hrabią Schwerina, który za nieuszanowanie swoich pretensji spadkowych uwięził go wraz z synem w zamku w [[Dannenberg (Elbe)|Dannenbergu nad Łabą]]. Cesarz [[Fryderyk II Hohenstauf|Fryderyk II]] zaoferował zapłacenie okupu, ale po zawarciu układu w tej sprawie zainterweniował papież [[Honoriusz III]], który zagroził Henrykowi [[interdykt]]em. Wtedy cesarz wycofał się i jako mediatora wysłał wielkiego mistrza [[zakon krzyżacki|krzyżackiego]] [[Hermann von Salza|Hermanna von Salza]]. 24 lipca 1224 zawarto za jego pośrednictwem układ, który nie wszedł jednak w życie. Wybuchła wojna, która doprowadziła do nowego, jeszcze mniej korzystnego dla Danii układu, na mocy którego Dania traciła wszystkie podbite ziemie słowiańskie z wyjątkiem [[Rugia|Rugii]]. W 1225 roku Waldemar został uwolniony, jego syn wyszedł z więzienia rok później.