Wyzwoleniec: Różnice pomiędzy wersjami

Istniało kilka sposobów wyzwolenia: formalne [[manumissio vindicta]] ze skutkiem natychmiastowym i ''manumissio testamento'' ze skutkiem po śmierci właściciela<ref>W testamencie niewolnik mógł być wyzwolony wprost (patronem był zmarły, obowiązki wyzwolonego ograniczone do szanowania pamięci byłego właściciela) lub powierniczo (patronem był spadkobierca). Pierwszy sposób uchodził za korzystniejszy, samo ustanowienie niewolnika spadkobiercą traktowano jako wyzwolenie, choć bywało iż wyzwoleniec mógł okazać się spadkobiercą majątku zadłużonego ponad miarę. Gaius ks. II,153.</ref> oraz nieformalne w gronie przyjaciół (''inter amicos'') i w liście kierowanym do wyzwolonego (''per epistulam''). Wyzwolony nieformalnieWyzwoloniec zwany nieformalnie ''Latynem juniańskim'' (od ustawy Iunia Norbana) po śmierci był traktowany by tak, jakby cały czasnadal był niewolnikiem, jego majątek wracał do właściciela jako ''[[Prawo osobowe w prawie rzymskim#Peculium|peculium]]''<ref>Gaius, ks. III, 55 - 71</ref>. Justynian uprościł tryb wyzwalania i ujednolicił stanowisko prawne wyzwoleńców, zachowując prawo patronatu.