Wersja z 05:58, 21 sie 2020 edytuj Linshi2 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 8374 edycje poprawa ujedn. ← poprzednia edycja		Wersja z 21:14, 6 paź 2020 edytuj anuluj edycję Ashaio (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 845 edycji m →‎Pamięć fragmentaryczna: lit. następna edycja →
Linia 36: === Pamięć fragmentaryczna === Ewentualne wyjaśnienie, dlaczego system wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych prawdopodobnie nie uwierzy wielu ofiarom, wynika z ~~rozdrobnienionej~~rozdrobnionej pamięci ofiar. Nierzadko zdarza się, że ofiary molestowania seksualnego doznają również [[Urazowe uszkodzenie mózgu\|urazowego uszkodzenia mózgu]] lub innych reakcji neurobiologicznych w wyniku napaści<ref name=":9" /><ref name=":6" /><ref name=":10">{{Cytuj \|tytuł = The Neurobiology of Sexual Assault: Implications for Law Enforcement, Prosecution, and Victim Advocacy \|data dostępu = 2020-04-04 \|opublikowany = National Institute of Justice \|url = https://nij.ojp.gov/media/video/24056 \|język = en}}</ref>. W swojej pracy Campbell wyjaśniła, w jaki sposób w odpowiedzi na uraz zachodzą zmiany molekularne oraz jak może to wpływać na rozbieżności w relacjach ofiar i wspomnieniach o zdarzeniu. Po traumatycznym zdarzeniu zmiany chemiczne w mózgu zmieniają się, wpływając na kodowanie i przetwarzanie pamięci<ref name=":10" />. Nie tylko zmiany neurobiologiczne wpływają na pamięć ofiary, ale również zaburzenia emocjonalne, represje, tłumienie, dysocjacja i unikanie zdarzenia są częstymi reakcjami u ofiary<ref>{{Cytuj \|autor = Emma Dunmore, David M Clark, Anke Ehlers \|tytuł = A prospective investigation of the role of cognitive factors in persistent Posttraumatic Stress Disorder (PTSD) after physical or sexual assault \|czasopismo = Behaviour Research and Therapy \|data = 2001-09 \|data dostępu = 2020-04-04 \|wolumin = 39 \|numer = 9 \|s = 1063–1084 \|doi = 10.1016/S0005-7967(00)00088-7 \|url = https://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S0005796700000887 \|język = en}}</ref><ref>{{Cytuj \|autor = Anke Ehlers, David M. Clark \|tytuł = A cognitive model of posttraumatic stress disorder \|czasopismo = Behaviour Research and Therapy \|data = 2000-04 \|data dostępu = 2020-04-04 \|wolumin = 38 \|numer = 4 \|s = 319–345 \|doi = 10.1016/S0005-7967(99)00123-0 \|url = https://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S0005796799001230 \|język = en}}</ref>. Wyżej wymienione czynniki poznawcze i neurobiologiczne rzadko są brane pod uwagę, gdy ofiara zgłasza napaść<ref name=":10" /><ref>{{Cytuj \|autor = Rachel M. Venema \|tytuł = Police Officer Schema of Sexual Assault Reports: Real Rape, Ambiguous Cases, and False Reports \|czasopismo = Journal of Interpersonal Violence \|data = 2016-03 \|data dostępu = 2020-04-04 \|issn = 0886-2605 \|wolumin = 31 \|numer = 5 \|s = 872–899 \|doi = 10.1177/0886260514556765 \|url = http://journals.sagepub.com/doi/10.1177/0886260514556765 \|język = en}}</ref>. W czasie, gdy funkcjonariusze organów ścigania zbierają informacje o zdarzeniu, mogą spotkać się z ofiarami, które z powodu rozdrobnionej pamięci niejednokrotnie wyjaśniają swoje historie. Zarówno w wyniku zmiany neurobiologicznej, jak i reakcji psychologicznej na szczególnie stresujące urazy, ofiary mogą stać się ofiarami niezdolnymi do spójnego przedstawienia szczegółów zdarzenia, co odbiera im wiarygodność i ułatwia wtórną wiktymizację<ref name=":7" />.

Wiktymizacja: Różnice pomiędzy wersjami