Liturgia św. Jakuba: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian
drobne redakcyjne
Linia 4:
Liturgia świętego Jakuba ma swoje korzenie w [[ryt antiocheński|zachodnio-syryjskiej rodzinie liturgicznej]] i była bazą do utworzenia ponad sześćdziesięciu anafor<ref>[[Bronisław Mokrzycki (jezuita)|Bronisław Mokrzycki]], ''Droga chrześcijańskiego wtajemniczenia'', Warszawa 1983, s. 480.</ref>, a także kolejnych okazałych rodzin liturgicznych: [[ryt ormiański|rytu ormiańskiego]] i [[ryt bizantyjski|rytu bizantyjskiego]]<ref>[[Bronisław Mokrzycki (jezuita)|Bronisław Mokrzycki]], ''Droga chrześcijańskiego wtajemniczenia'', Warszawa 1983, ss. 480-492.</ref>.
 
Według tradycji autorem liturgii był św. [[Jakub Sprawiedliwy|Jakub Apostoł]], pierwszy biskup Jerozolimy. Współcześni liturgiści czas powstania liturgii szacują na przełomie IV i V wieku, z wykorzystaniem niektórych modlitw i gestów pochodzących z czasów apostolskich. Obecnie liturgia św. Jakuba jest odprawiana 5 listopada, w dzień pamięci św. Apostoła Jakuba. W latach 90-tych. XX wieku wznowiono odprawianie tej liturgii w Polsce<ref>[https://bialystok.onet.pl/dawna-liturgia-sw-jakuba-apostola-w-prawoslawnej-kadedrze/xh15fw Dawna liturgia św. Jakuba Apostoła w prawosławnej katedrze]</ref>.
 
Do najbardziej znanych rytów, zbudowanych na anaforze świętego Jakuba, zalicza się [[Liturgia św. Bazylego Wielkiego|Liturgię św. Bazylego Wielkiego]] i [[Liturgia św. Jana Chryzostoma|Liturgię św. Jana Chryzostoma]]<ref>[[Bronisław Mokrzycki (jezuita)|Bronisław Mokrzycki]], ''Droga chrześcijańskiego wtajemniczenia'', Warszawa 1983, s. 481.</ref>.